Geography and History of Ames

Nin fadas nin princesas « Atrás    

Título

María Begoña García Oróns é axudante de cociña.

 

Carla Nieto García · 3 febrero 2020 20:16


Foto coa persoa entrevistada

Idade
54

Historia
Cando a miña tía era nova, as tarefas de coidado de persoas e da casa facíanas soamente as mulleres, ela tiña que axudar na casa e a coidar do seu avó e das súas irmás. Xa dende pequena a súa familia e coñecidos decíanlle o que ía ter que facer no futuro, aínda que ela finalmente fixo o que escolleu, xa que non lle parecía xusto que outras personas a parte dela escollesen o seu futuro, opinaba que só che poden aconsellar pero non decidir por ti. Na súa formación escolar tivo as mesmas oportunidades ca os homes, cando estudou foi nun colexio mixto e tratábanos de igual maneira aos homes e ás mulleres. A miña tía non se dedicou ao que desexaba nun principio, ela quería estudar peluquería pero finalmente non puido facelo xa que casou moi nova e formou unha familia.
A miña tía sempre quixo traballar fora da casa, pero non lle estaba permitido polo feito de ser muller, ela tiña que coidar dos fillos e quen podía traballar era só o marido. A ela gustaríalle habelo compartido todo co seu home, tanto o coidado dos fillos e do fogar como o feito de traballar fora, e pensa que unha muller debe ter o dereito de ir gañar un soldo igual que os homes. O seu traballo non estivo valorado, por exemplo, cando chegaba a noite e estaba cansada polo feito de coidar os fillos, o fogar, facer a compra e moitas outras cousas o que lle dicían era "pois non entendo por qué, non fixeches nada", polo que ás veces sí se sentía inferior.
Foille moi difícil compaxinar ser ama de casa e traballar ao mesmo tempo e tivo que criar aos seus fillos ela soa, xa que o seu marido traballaba fora, tiña que madrugar moito e unha filla que xa era maior axudáballe con algunhas cousas.
Ela pensa que a súa vida sempre estivo condicionada polo feito de ser muller con cousas como que só podía traballar no verán. Cando empezou a traballar, fíxoo na hostalería principalmente como axudante de cociña e como xa dixen só no verán, xa que era cando máis traballo había, e ela sempre foi igual ca os seus compañeiros homes. Outra limitación que tiña era que se quería ir a algún sitio tiña que levar os nenos porque non tiña con quen deixalos.
Se tivera nacido na nosa xeración a miña tía opina que a súa vida tería sido completamene diferente, comezando por que se ela soupera que non ía ter ao seu marido para coidar dos fillos, nos os tería, e se os tiveran traballarían xuntos para sacalos adiante e farían todo a medias.
Segundo a súa experiencia, a miña tía acosenlla aos rapaces e rapazas de agora que estudemos moito dende pequenos, que nos valoremos a nós mesmos e que sexamos independentes.


Título

Dosinda Calvo Señarís é ama de casa

 

Javier Valiñas Canedo · 30 enero 2020 18:10


Foto coa persoa entrevistada

Idade
75

Historia
Dosinda naceu no Val de Dubra en 1945. Con 6 anos tivo que desprazarse ao concello de A Baña e cos 18 a Trasmonte. Sempre traballou axudando na casa, limpando, cociñando e coidando do campo. Con 21 anos casou e emigrou a Venezuela xa que alí había traballo e en España non. Alí traballou nunha fábrica, e máis tarde de porteira nun edificio. Tivo o seu primeiro fillo no 1967, con 22 anos. En 1970 visitou España por 6 meses, pero non para quedarse. Un ano despóis, no 1971 tivo unha filla. No 1983 volveu a España, a Trasmonte, posto que pensou que era mellor, e así foi. En Galicia foi ama de casa e o segue a ser hoxe en día.


Título

Patricia Forján Mosquera, administrativa compañía aérea.

 

Paula López Forján · 11 noviembre 2022 17:48


Idade
47

Historia
Miña nai estudiou unha carreira universitaria. Foi a primeira persoa da sua familia en conseguilo. Comezou a traballar como azafata de congresos no verán. A continuación foi empregada como administrativa dunha tenda en Santiago.Durante 6 anos compaxinou 2 traballos: seguía na tenda e tamén nunha compañía aérea. Despois de terme a min (a segunda filla) deixou un dos traballos. Miña nai é moi traballadora porque durante 6 anos coidou da miña irmá maior e traballaba en dous sitios a vez.


Título

Pilar Castelo Vazquez (peluqueira)

 

Sabela Riveiro Dios · 4 febrero 2020 18:00


Foto coa persoa entrevistada

Idade
67

Historia
A miña aboa Pilar foi a escola ata os 15 anos mais ou menos, non se acorda moi ben. De pequena pola tarde axudaba cos traballos da casa, por exemplo, limpiando a casa ou facendo algún traballo axudando ao veciño na taberna. Neste último traballo, ela non recibía nada a cambio, pero pensa que despois, o veciño, dáballe algo a súa nai. Ela pensa que os traballos que facían na casa si que estaban compensados entre homes e mulleres. Facían diferentes traballos, pola condición física, como di ela, pero tanto os seus irmáns como ela, axudaban na casa. En canto a formación escolar, si que tiveron as mesmas oportunidades, xa que as nenas na súa familia tamén ian a escola. Os seus país nunca lle dixeron o traballo que tiña que facer ou o posto que tiña que desempeñar na sociedade. Pilar elixiu o traballo que lle gustaba, tivo que ir a escolas de aprendizaxe e sacar os títulos necesarios para ser peluqueira, que era o que quería. A miña aboa estudou nunha escola solo de rapazas, así que non me puido contestar a pregunta de se había o mesmo número de rapaces e rapazas na escola. Ela pensa que o seu traballo si que está recoñecido. Levantábase moi cedo e pechaba a peluquería cando xa non tiña mais clientas. Sempre que eu entraba na peluquería escoitaba o ruido do secador. Penso que traballou moito, e supoño que agora o está disfrutando. O seu traballo si que era remunerado. Non me soubo dicir se os homes e as mulleres nese traballo gañaban o mesmo, pero supoño que si, xa que os homes peinaban aos homes e as mulleres as mulleres, entón repartíanse os cartos dunha familia. Ela sempre tivo a peluquería moi preto da casa, e tiña que compaxinnar a peluquería cos traballos da casa, pero di que non lle custaba moito. Agora ela cobra unha pensión de xubilación polo traballo que fixo osanos anteriores. Se nacera na nosa xeración di que non sabería se elixiría o mesmo traballo, xa que os tepos cambiaron moito, e agora hai moitos mais oficios onde elixir, pero seguramente elixiría o mesmo, porque é o que sabe facer.


Título

Carmen Vilacoba Villaverde Agricultora

 

Marta Deus Otero · 4 febrero 2020 19:42


Foto coa persoa entrevistada

Idade
69

Historia
A niña avoa Carmen dedicouse toda a súa vida a agricultura . Carmen cando era pequena iba cas vacas a sachar as leiras ,chamalas para arar ,pero non lle gustaba nada, xa que me dixo que era o traballo que menos lle gustaba facer . A miña avoa tamén vendia a leite a diferentes empresas como Feiraco , Ilesa , Prada… O principio o leite levabao en caldeiros pero máis para diente tubo que comprar un tanque para almacenalo , que agora teno abandonado na cámara de frío , xa que non da uso del .Carmen contoume que cando era a época de mallar dávanlle un cacho de broa por ir a traballar . Tamén axudaba na casa a facer as distintas tarefas , pero díxome que a miña bisavoa era a que máis se encargaba de facer iso .