KaleidoScapes

Geography and History of Ames

Nin fadas nin princesas « Atrás    

Título

María Elena Tojo Tojo era costureira.

 

Sara Casuso Mosquera · 5 febrero 2020 20:12


Foto coa persoa entrevistada

Idade
(no especificado)

Historia
Elena naceu no 1945 en Bastabales, Brión. Dende moi pequena aprendeu a coser grazas a axuda dunha veciña, practicaba facendolle roupa a unha boneca que tiña ela, cos trapos vellos que lle deixaba súa nai.
Ao voltar da escola, tiña que axudar a súa nai a limpar a casa e tender a roupa. E despois ía a casa da súa veciña a coser.
Súa nai coidaba do fogar e dos fillos, mentres que o seu pai traballaba nas leiras.
Ao cumplir os 12 anos, Elena empezou a coser en diferentes casas en Santiago de Compostela. Ía coa súa máquina de coser e a xente dáballe a cambio unhas moedas.
Cando tiña apenas 18 anos, Elena marchou a San Sebastián, País Vasco a traballar nunha fábrica cosendo roupa de bebés. Ao pasar uns anos, Elena decidiu volver a Galicia para estar coa súa familia.
Ós 21 anos, coñeceu a un home, Manuel, en Santiago e un ano despois decidiron casarse. Elena fixo o seu propio vestido de noiva. Ao casarse, decidiron ir a San Sebastián xa que a Manuel propoñéronlle un bo posto de traballo como albanel. Ao pouco tempo naceu a súa primeira filla, Elena, pero ao cumplir o ano, tiveron que voltar a Galicia xa que a súa filla padecía unha neumonía por culpa do exceso de contaminación do País Vasco.
Ao voltar a Galicia, fixeron unha casa en Calo, Teo. Alí tiveron dous fillos máis Marta e Miguel.
Elena decidiu seguir cosendo dende a súa casa, ademáis de ocuparse do fogar e dos seus tres fillos. A xente viña a súa casa coas teas para coser, e se sobraba algún anaco de tea, Elena facíalle roupa aos seus fillos.

Título

Pepita Sande (traballo no campo)

 

Anxo Lara Abeijón · 9 noviembre 2022 17:10


Foto coa persoa entrevistada

Idade
70

Historia
A miña avóa xa se dedicaba desde moi pequena ao traballo no campo. Ela traballaba con vacas, galiñas, porcos, coellos. Ela ordeñaba as vacas e cultivaba cebolas, allos, balocas, millo, centeo, avéas... Iba ao monte a conseguir leña, piñas, algo que ten que ver con camas para vacas, e estercól que usaban para o abono. Usaba múltiples ferramentas coma o sacho, o fouciño, a orquilla; para apañar a herba. Lle gustaba traballar no campo, na actualidade ten unha horta na que cultiva tomates, mazás, laranxas, limóns, cenorias, e moito máis. Aínda ten galiñas, que lleva dan ovos. E unha experta en trabajo do campo para mín.

Título

Dosinda Calvo Señarís é ama de casa

 

Javier Valiñas Canedo · 30 enero 2020 18:10


Foto coa persoa entrevistada

Idade
75

Historia
Dosinda naceu no Val de Dubra en 1945. Con 6 anos tivo que desprazarse ao concello de A Baña e cos 18 a Trasmonte. Sempre traballou axudando na casa, limpando, cociñando e coidando do campo. Con 21 anos casou e emigrou a Venezuela xa que alí había traballo e en España non. Alí traballou nunha fábrica, e máis tarde de porteira nun edificio. Tivo o seu primeiro fillo no 1967, con 22 anos. En 1970 visitou España por 6 meses, pero non para quedarse. Un ano despóis, no 1971 tivo unha filla. No 1983 volveu a España, a Trasmonte, posto que pensou que era mellor, e así foi. En Galicia foi ama de casa e o segue a ser hoxe en día.

Título

Constancia Ardións López, Traballos Agrarios.

 

Ángela Mayo Dosil · 5 febrero 2020 23:19


Foto coa persoa entrevistada

Idade
76

Historia
Constancia Ardións López naceu o 8 de Setembro de 1943 en San Martiño de Broño, Negreira, e é a miña avoa paterna.
Foi a segunda de catro irmáns, dous varóns e dúas mulleres e traballou a longo da súa vida de diferentes maneiras.
De pequena, hasta os 15 anos, foi á escola. Había dous horarios, pola mañá e pola tarde mais pola tarde non era obrigatorio acudir no caso de que na casa precisaran a súa axuda.
Desde unha curta idade, tivo que axudar na casa facendo a comida, cuidando dos seus irmáns pequenos e a súa avoa ademais doutros traballos fóra da casa como por exemplo sacar a pacer as vacas ou muxilas, ir aos pozos a lavar a roupa ou mesmo ir a buscar auga para beber ou para o uso na casa xa que non había auga corrente.
Ao contrario de seu irmán maior varón, tivo que deixar de estudar aos 15 anos. Foi a única dos catro que non obtivo ningún tivo de estudos.
Como non tivo a oportunidade de estudar, adicouse a agricultura, gandaría e aos cuidados de diversas persoas da familia, tamén exerceu arredor de seis meses de costureira. Por outra banda, tamén se adicaba a vender leite en moi pouca cantidade xa que procedía da gandaría e agricultura de autoconsumo e vivía bastante xente na casa.
Miña avoa afirma que nunca se tivo en conta a opinión de moitas mulleres á hora de decidir o seu futuro ademais do nulo recoñecemento do seu esforzo nos duros traballos. Obviamente a familia non remuneraba ás súas fillas que traballaban na casa e no caso de que traballaran fora, eran pagadas con comida.
Despois de casar co meu avó, tiveron seis fillos, dous varóns e catro mulleres. Deles, dúas mulleres e os dous homes obtiveron estudos completos e desos, só as mulleres e un dos varóns remataron os estudos universitarios.
Adicouse á crianza dos fillos, ademais do coidado do resto da familia da casa e continuou na labor de traballar as terras e os animais mantendo como oficio frustrado a costura.
Ao final da súa vida laboral, obtivo a pensión agraria xunto con diversas secuelas producidas polas condición extremas de traballo (chuvia, frio, sol,etc.) nas articulacións e osos.

Título

María Amparo Martínez Besada Profesora

 

Lucía López Martínez · 6 febrero 2020 18:52


Foto coa persoa entrevistada

Idade
76

Historia
Na casa eran 3 irmáns : Dúas nenas e un neno. De pequenos recibían o mesmo trato agás nos xoguetes : xoguetes para nenas (bone as, cocinas libros...) e para nenos (espadas, balóns...) Ao crecer axudaba más tarefas da casa e o seu irmán non o facía. Tuvo as mesas oportunidades de formación escolar e universitaria que o seu irmá o que queré dicir que os seus pais non lle indicaban que cousa ían facer na sociedade e no mundo laboral, sí lle dicían que tiña que traballar o mesmo que lle dicían ao seu irmán.
Dedicouse a aquello que dende pequena olé gustaba :ser profesora.
Durante os seus anos da universidade, ao vivir en Santiago coa familia tiña menos liberdade que o seu irmá, ela tiña que estar na casa 22:00 e 23:00 da noite tamén a fin de semana. Era un tema o que lle levaba a protestar e a rebelarse na súa casa. Só cando rematou a carreira e empezó a traballar fóra tuvo liberdade.
O dedicarse al en sino medo tuvo as mesmas condicións e oportunidades que os seus compañeiros, ainda que nos anos 60-70 para cargos directivos nombrábanse preferentemente aos homes; Algunha vez preferiron un home porque estaba casado e tiña fillos fronte a muller que non tiña fillos.
Durante os anos de traballo como profesora tivo que compaxinalos co traballo da casa. Na actualidade xa xubilada, disfruta dunha pensión polo seu traballo realizado durante 46 anos. Pensa que a súa vida laboral non estivo, en xeral, condicionada por lo feito de ser muller xa que o ensino estaba en máns de mulleres, pero sí a vida personal en algúns momentos estivo condicionada por ser muller.
Pensa que a situación da muller mellorou moito aínda que queda tamén moito por facer.
Di que si tivera nacido na miña xeracion quizáis a súa vida tería sido diferente no sentido de que xa dende nena podería ter unha maior igualdade entre nenos e nenas o que lle daría unha visión distinta da vida, máis aberta, máis participativa que na súa xeracion chegou máis tarde.
Tendo en conta a súa experiencia atrévese aconsellarmos que estudemos, que participemos nas actividades diversas, que teñamos oportunidade, que abramos ven os olllos ao mirar ao noso arredor para non perder nada do que a vida pode darnos. E sobre todo aconsellaríanos que esixamos o dereito que todo ser humán ten para desenvolver a sua vida.
« Atrás