KaleidoScapes

Geography and History of Ames

Imaxes e palabras « Atrás    

Título da fotografía

Enlace de Manuel Rivera y Benita Varela

 

Irene Vidal Rivera · 19 octubre 2022 20:53


Fotografía

Explicación da fotografía
Esta fotografía fue tomada en mayo 1955, en un estudio de fotografía en Xinzo ( Ourense ) el día que se casaron mis abuelos maternos en la iglesia del pueblo de mi abuela. Mi abuela vivía en una aldea cerca de Xinzo mientras mi abuela en Xinzo. Fue una boda de mañana con pocos invitados y una pequeña comida después de la ceremonia. Mi abuela me cuenta que llevaba un vestido negro que era el color de las novias en aquel entonces y mi abuelo un traje con corbata. Los invitados llevaban ropa formal. Mis abuelos Manuel con 93 años y Benita con 90 me cuentan que se sintieron muy felices porque después de un noviazgo de dos años tenían ganas de formar una familia. Recuerdan con mucho cariño ese día a pesar de que no hubo ni música ni baile pero si muchas risas y buenos momentos con la familia.
Al acabar la ceremonia religiosa una vez casados se dirigieron los dos al estudio del fotógrafo para que les hiciera esta foto después de eso hubo una pequeña comida a la que solo asistieron familiares cercanos. La celebración acabó sobre las 6:00
Me sorprendió mucho porque yo le pregunté a mis abuelos sobre la luna de miel y ellos contestaron que en la aldea que ellos vivían no era costumbre hacerla, al día siguiente fue un día normal.
Esta fotografía lleva colgada en el salón de casa de mis abuelos desde entonces y ya han pasado más de 67 años.
A los dos años de casarse tuvieron a su primer hijo y mi madre es la cuarta y última que tuvieron.
A día de hoy mis abuelos siguen juntos.

Título da fotografía

Ao volante do comandante

 

Sofía Álvarez Castro · 21 mayo 2021 17:33


Fotografía

Autor/a, relación contigo, data e lugar da foto
O protagonista desta foto é o meu avó materno Carlos, e foi tomada en 1956 por un fotógrafo aleatorio da rúa, na cidade de Ferrol (municipio de Ferrol, A Coruña)

Explicación da fotografía
Un mariño e un coche son os protagonistas desta foto. Un mariño daqueles afortunados que aproveitaron o servicio militar para ver mundo. Este mariño é o meu avó Carlos, que fixo a “mili” en Ferrol como chófer do comandante; o coche que vemos era seu. Non era o oficial, senón o persoal, o que case non usaba o comandante e por iso o meu avó tamén se encargaba do seu mantemento, usándoo de cando en vez para evitar o seu desgaste.

En Ferrol había moitos militares, e por iso, había xente pola rúa que gañaba a vida sacándolles fotos, pois todos querían presumir cos compañeiros ou nos coches, que daquela eran moi caros e raros. Así foi o caso do meu avó có coche do comandante, un día de outono de 1956, e, aínda que non lembra á persoa que lle sacou a foto, dende logo, fixo unha gran labor, pois grazas a ela, temos inmortalizado o recordo deste coche antes do seu pobre final.

Un día, o fillo de 14 anos do comandante foi buscar o coche ao taller porque “o seu pai pedírallo”, e nada máis o arrancou, chocou contra unha farola e o coche quedou desfeito. O castigo para o rapaz foi raparlle a cabeza e mandalo a un internado; e o coche, aínda que o arreglaran e quedara có comandante, o seu destino é descoñecido. Quen sabe se ata o día de hoxe máis mariños sacarían unha foto co vello coche ao coidado do meu avó.

Título da fotografía

O meu pai no exercito.

 

Tomás Bermudez zanni · 29 septiembre 2023 17:53


Fotografía

Explicación da fotografía
A fotografía foi sacada no 1996 no cuartel xeral do exercito en Venezuela, o protagonista da foto e o meu pai, o seu nome completo e Alexander José Bermudez Rodriguez, a foto foi tomada no primeiro dia do meu pai no exercito e o seu motivo foi que tiña que cumprir con un protocólo de organización. no entonces o meu pai estaba estudando a carreira para ser cirurxián e el estaba alí para entrar no equipo medico do exército.

Título da fotografía

Visita ao castelo de Monterrei

 

Hugo Santamarina Pérez · 26 octubre 2022 21:34


Fotografía

Explicación da fotografía
Esta fotografía está basada no verán do ano 1978, nun pobo cerca de Verín chamado Monterrei. Nesta fotografía aparecen cinco familiares meus que son: o meu avó chamado Albino que nesa foto tiña 41 anos, a miña avoa Julia con 42 anos, unha prima do meu avó chamada Lola con 55 anos, a miña bisavoa por parte do meu avó chamada Adelaida con 80 anos e por último o meu pai, tamén chamado Albino con 9 anos. A historia desta fotografía e que Lola (a prima do meu avó) veu de Brasil para visitar a familia nun pobo de Verín chamado A Pousa. Resulta que neses 15 días de visita, nun deles, ela máis os meus avós, a miña bisavoa e o meu pai foron visitar o castelo de Monterrei. Na fotografía tamén podemos fixarnos na vestimenta da miña bisavoa Adelaida na que vestía de negro por costume xa que durante esa época as señoras maiores normalmente vestían desa cor pero non por luto. Sin embargo a miña avóa Julia si que gardou luto durante dous anos debido a tradición na que se vestía así cando se morría un familiar de primeiro grado, no seu caso faleceu a súa nai (a miña bisavoa) no mes pasado. Finalmente un dato importante da fotografía é que ao carón do castelo encontrábase un palacio, que agora na actualidade é un parador de luxo.

Título da fotografía

O MEU BISAVÓ LOITOU NA GUERRA

 

Romina Carbia Mato · 5 octubre 2023 22:42


Fotografía

Explicación da fotografía
Esta foto é das máis antigas que atopei na casa dos meus avós. A miña avoa conserva esta foto porque o que está de pé a dereita na foto é o seu pai, o meu bisavó: José Váquez Mareque. Foi tomada o 29 de xuño de 1937, e sabémolo porque o apuntou el mesmo no reverso, tamén escribiu o lugar onde se fixo: Muros d Nalón, Asturias, durante a Guerra Civil.
O meu avó foi chamado a filas cando estaba facendo o servicio militar e foi obrigado á guerra. Nesta foto tan só tiña 22 anos. A pesar das preguntas dos seus fillos sobre a guerra nunca quixo darlle detalles, non lle gustaba falar da guerra.
Meu bisavó era moi boa persoa, moi amigo de seus amigos, axudaba os veciños na matanza, miña avoa conta que ninguén o facía coma el, e meu avó tamén di que el foi quen lle ensinou a podar. Cando miña avoa era pequena el ía traballar ata Santiago en bicicleta e levaba unha fiambreira ca comida, ela máis seu irmán ían esperalo porque sempre lles deixaba un anaco do que levara, aínda que a pouco lle chegaría.
O meu bisavó padeceu cáncer de garganta e despois de ser operado quedoulle un burato na gorxa polo que non falaba como é debido, pero aínda así os seus fillos e netos entendían todo o que el lle dicía . Lamentablemente faleceu con 71 anos no 1986 debido a outro cáncer.
« Atrás