Patio con(vida)

Botánica « Atrás    

Nome científico da planta

Salix atrocinerea

 

Antía Calvo Mirás · 7 febrero 2025 15:37


Familia da planta
Salicáceas

Nome común da planta
Salgueiro bravo, Salgueiro negro, Salgueira.

Información destacada
Especie de arbusto da familia das salicáceas, moi abundante en Galicia nas zonas húmidas e con solos pobres.
É de folla caduca , florece entre xaneiro e abril, o seu froito é unha cápsula que se abre en dúas valvas, con sementes cubertas de pelos blanquecinos que se diseminan é a través do vento.
Posúe múltiples propiedades terapeúticas.

Información botánica da planta
Procedencia
A súa distribución europea é especialmente atlántica e acada no norte as Illas Británicas. Moi frecuente en Galicia, de feito, das oito especies de salgueiros, é o bravo a máis común. Atópase en toda a Península Ibérica.Polo tanto,é unha árbore autóctona de Galicia e unha das especies principais das ribeiras, bouzas e brañas. Coloniza rapidamente os solos pobres, coma os noiros das autoestradas, especialmente na zona sur de Galicia, substituíndoo no norte o bidueiro.
Descrición xeral
O Salgueiro bravo é unha arboriña ou arbusto do xénero Salix (salgueiros), da familia das salicáceas moi común nos terreos húmidos e solos pobres de toda Galicia.

Tronco ou talo
Arbusto ou arboriña de até 12 metros, coas pólas dereitas e alongadas; as máis novas, pilosas; as de máis dun ano, con tendencia a ficar sen pelo e lustrosas; casca de cor acastañada cincenta ou castaña escura, e madeira –ao se desprender a casca- con costelas lonxitudinais saíntes.
Folla
As follas son caducas, enteiras ou con dentes grosos e pouco marcados, rugosas, cos nervios prominentes, de xeito ovado ou lanceolado, porén algo máis anchas na parte apical; ao nacer son aveludadas e moi pilosas polas dúas bandas, pero pola face superior tenden a perder o pelo tornando a cor verde escura; a parte inferior de cor cincenta, a miúdo con pelos ferruxinosos. Os pecíolos son duns 5 – 15 mm, canaliculados pola parte superior.
Flor
As flores nacen de xeito temperá na primavera (dende xaneiro ata marzo ou abril) e dispóñense en candeas moi peludas que nacen antes que as follas; os masculinos son ovados ou ovadoblongos, case sentados, con brácteas foliáceas na base; as brácteas do amento son de base pálida e terminación castaña escura, moi pilosas, cada unha con dous longos estames na súa axila e un nectario alongado; os amentos femininos son cilíndricos, con brácteas semellantes, cada unha cun nectario e mais un pistilo ovado-cónico densamente piloso e con pedicelo claramente máis longo que o nectario, rematado nun estilo curto con 4 lóbulos estigmáticos.
Froito
O froito é unha cápsula tomentosa que se abre en dúas valvas, con sementes cubertas de pelos abrancazados.A diseminación das sementes é anemócora, é dicir, grazas ao vento, e prodúcese de marzo a abril.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
As propiedades medicinais e terapéuticas do salgueiro foran xa descubertas por Hipócrates (século IV a.C.) para tratar as febres e as dores de cabeza, e que fixo que un dos primeiros traballos científicos sobre as propiedades medicinais dunha árbore, fora realizado en 1763 sobre a casca do salgueiro.

Así, a casca emprégase coma febrífugo, para tratar o reumatismo, a artrite, estados inflamatorios de estados autoinmunitarios, a gota, a disentería, a diarrea, as neuralxias e as dores de cabeza. As follas úsanse tamén coma febrífugo, e serven para tratar cólicos.
Usos alimentarios
Non atopei información.
Usos funcionais
Ao ser un salgueiro moi común na Península, os seus usos están máis extendidos. Utilízase en cestería (non como o mimbre, que son varas ou ramas finas e moi longas que se entretexen) polas tiras que se fan da súa madeira, que por ser blanda e fácil de traballar é tamén apta para pequenas pezas talladas o torneadas como cuencos, xerras, vasos, cubertos, etc. También se usaron as súas ramas para detectar o nivel freático ( saber si había auga no subsolo) ao modo dos zahoríes, oficio que no noroeste peninsular correspondía ao denominado poceiro.
Usos lúdicos
Coas pólas facían chifres, cuns paus e unhas gallas facían muíños, tacos e troques, andacamiños, boliches, paus da billarda, zancos, trompos e buxainas...
Usos rituais
O mesmo que ocorre con outras árbores coma o carballo, ao salgueiro bravo e a outras especies do xénero Salix atribuíronselle dende a antigüidade moitas virtudes máxicas e feiticeiras. Proba disto é que a palabra inglesa witch (bruxa, meiga) deriva do nome inglés que designa xenericamente aos salgueiros: willow. Era so os salgueiros onde as meigas levaban a cabo os seus feitizos.
Lendas, refráns e mitos
Lenda: Pódese pasar pola verruga, facendo cruces, o coitelo de San Adrián; coitelo de salgueiro que tocou o manto da imaxe do San Adrián que hai no santuario de Goiriz, Vilalba (Lugo) para que pasen as verrugase cúranse as doenzas.
Mito: Para quitar as verrugas cóllese unha variña de salgueiro ben feita,que atraia a tención de outra persoa. Refrégase a verruga con ela ao tempo que dis "Verruguiñas teño,verruguiñas vendo,deixoas quedar e voume correndo" tiras a vara e vaste do lugar correndo. Din que cando esa variña sexa collida por outra persoa collerá as verrugas que tiñas tí, e a ti desapareceranche.
Refrán: "O salgueiro abrochou, a primavera entrou."
Historia da planta
A planta ten relación con Fernando José Salgueiro Maia (Castelo de Vide, 1 de xullo de 1944 - Santarém, 4 de abril de 1992) foi un militar portugués, e un dos capitáns do exército que lideraron as forzas militares durante a Revolución dos Claveles que determinou o final da dictadura salazarista.

Fontes secundarias empregadas
Revisadas todas elas o venres 7 de febreiro de 2025:
https://es.wikipedia.org/wiki/Salix_atrocinerea
https://www.arbolapp.es/especies/ficha/salix-atrocinerea/
https://culturagalega.gal/imaxes/docs/extracto_xogos_populares.pdf
https://museodonaurelio.wordpress.com/category/xogos-populares/
https://galiciaencantada.com/lenda.asp?cat=7&id=982
https://sites.google.com/view/refraneiro/agricultura/%C3%A1rbores
https://es.wikipedia.org/wiki/Fernando_Jos%C3%A9_Salgueiro_Maia



Nome científico da planta

Daucus carota

 

Nerea Saavedra Rey · 25 mayo 2021 23:01


Familia da planta
Umbelíferas

Nome común da planta
Cenoria brava
Cenoria silvestre

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Daucus carota Aquí encontrase a cenoria brava 42,867274104 -8,659444670

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Non atopei información
Usos alimentarios
Non atopei información
Usos funcionais
Non atopei información
Usos lúdicos
Non atopei información
Usos rituais
Non atopei información
Lendas, refráns e mitos
Non atopei información
Historia da planta
Antigamente era considerada a planta da calefacción

Fontes secundarias empregadas
Imaxes: Sabela Cobas
https://es.wikipedia.org/wiki/Daucus_carota
https://www.elblogdelatabla.com/2014/06/daucus-carota-en-el-origen-y-el-camino.html
http://acorral.es/malpiweb/florayfauna/zanahoriasilvestre.html


Nome científico da planta

El nombre científico de la planta carballo es Quercus robur. El género de la planta carballo es Quercus y su especie es Quercus robur.

 

Anabel Plá Teo · 27 enero 2025 14:30


Familia da planta
La familia a la que pertenece el carballo es Fagaceae.

Nome común da planta
El nombre común de la planta sobre la que estoy investigando es roble común, roble albar, roble carballo, carballo, roble carvallo, carvallo, cajiga o roble fresnal.

Información destacada
El Carballo, conocido como roble en español, es un árbol de gran tamaño que puede alcanzar hasta 40 metros de altura. Su corteza es de color gris oscuro y se agrieta con el tiempo. Las hojas son lobuladas y de un verde intenso, cambiando a tonos amarillos y marrones en otoño. Este árbol es muy valorado por su madera dura y duradera, utilizada en la fabricación de muebles y barricas para vino. Además, el Carballo es un hábitat importante para diversas especies de fauna, incluyendo aves y mamíferos. Su presencia en los bosques contribuye a la biodiversidad y a la salud del ecosistema.

Información botánica da planta
Procedencia
Originaria del norte de la cuenca mediterránea. El carballo no es una planta introducida en Galicia, es una especie autóctona de la región. Se ha utilizado históricamente en la reforestación y en la producción de madera. Su presencia en Galicia es parte de la flora natural de zona.
Descrición xeral
Es un árbol robusto, de porte majestuoso, que puede superar los 40 m de altura. Está clasificado en la Sección Quercus, que son los robles blancos de Europa, Asia y América del Norte. Tienen los estilos cortos; las bellotas maduran en seis meses y tienen un sabor dulce y ligeramente amargo. Las hojas carecen de una mayoría de cerdas en sus lóbulos, que suelen ser redondeados.
Tronco ou talo
Tronco derecho, corto y muy grueso en los ejemplares aislados, con ramas gruesas y algo tortuosas; corteza grisácea o blanquecina, muy resquebrajada y de tonalidad parduzca en los ejemplares viejos.
Folla
Hojas grandes, simples, en disposición alterna, con estípulas alargadas que caen pronto; son lampiñas por las dos caras, de color verde intenso por el haz y más pálidas, con los nervios bien marcados, por la cara inferior; su forma es aovada, con peciolo muy corto (2 a 7 mm), con el borde, más o menos profundamente, lobulado y con los lóbulos desiguales y redondeados; suelen medir unos 6 a 12 cm de largo por unos 3 a 6 cm de ancho.
Flor
Flores masculinas en amentos colgantes, verde-amarillentas, que nacen solitarias o en grupos de ramillas del año anterior. Bellotas colgantes sobre un largo pedúnculo, aovado-oblongas, con caperuza o cascabillo de escamas casi planas, empizarradas. En el hemisferio norte produce las nuevas hojas por abril o mayo, las bellotas maduran en septiembre y caen en octubre.
Froito
Florece en abril y mayo y da fruto en otoño, son las famosas landras o bellotas, que lleva una cúpula que cubre menos da mitad. Algo especial dos carballos son os bugallos, también llamados carrabouxos (en Ourense), cocas, bullacas, mazacucas y otros nombres.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Los beneficios de esta planta son los siguientes: combate flatulencias, alivia dolores de cabeza, calma cólicos menstruales y genera efectos de tranquilidad y bienestar. También ayuda a prevenir algunos problemas digestivos y, junto con unas gotas de limón, contribuyen a reducir la flema y la tos.
Usos alimentarios
La harina de las bellotas de este roble se han usado para hacer panes y galletas.
Usos funcionais
La madera del roble es dura, pesada y resistente, y se utiliza en ebanistería y carpintería y como combustible
Usos lúdicos
No encontré información.
Usos rituais
No encontré información.
Lendas, refráns e mitos
O carballo milagreiro de Vilar de Francos, en Carballo, de máis de 7 metros de perímetro e preto de 2 de diámetro. Del cóntase que naceu debaixo dun altar mentres, segundo a lenda, Santo Antón se atopaba oficiando unha misa. A tradición conta que ten poderes sandadores e casamenteiros, e fala da tradición de dar tres voltas ó seu redor e lanzar unha pedra de costas a través da súa fendedura que se conta foi orixinada por un raio.
Historia da planta
En la historia de Galicia, España, se le relaciona con la figura del rey Arturo y su leyenda, ya que algunos relatos lo mencionan.

Fontes secundarias empregadas
Utilice las fuentes digitales de Google y Wikipedia


Nome científico da planta

Plantago lanceolata

 

Yaiza Platas Lago · 22 febrero 2021 19:23


Familia da planta
Plantaxináceas

Nome común da planta
Lingua de ovella,chantaxe maior

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Ies de ames Al rededor de la sala multiusos 42,868030320 -8,658201784

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Utilízase a planta en xarope ou extracto fluído para tratar as catarreiras, a bronquite e a asma.
En gargarismo alivia as anxinas.
En colirio está indicado para conxuntivite e a inflamación das pálpebras.
Utilízase para a otite, xa que posúe propiedades antiinflamatorias, nas queimaduras, picadura de insectos, polo xeral aplícanse as follas verdes esmagadas sobre as feridas, no caso do ouvido esmágase a folla e se botan unhas pinguiñas do zume no ouvido afectado.
En ungüento con oliva e cera, é rexenerador da pel, cicatrizante e tamén vale contra a infección en feridas como cortes, chagas, queimaduras, golpes, golpes sanguentos, mordeduras de insectos, engurras, mans ásperas.
Usos alimentarios
Non encontrei información
Usos funcionais
Non encontrei información
Usos lúdicos
Non encontrei información
Usos rituais
Non encontrei información
Lendas, refráns e mitos
Non encontrei información
Historia da planta
O ungüento que se fai con esta planta xa se coñecia na epoca dos exipcios.

Fontes secundarias empregadas
wikipedia:
https://es.m.wikipedia.org/wiki/Plantago_lanceolata ,acceso o dia 22/02/2021


Nome científico da planta

Sonchus oleraceus

 

Yeray Castro Pereira · 23 febrero 2021 17:42


Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Ubicación Sonchus oleraceus 42,867245886 -8,659479260

Fontes secundarias empregadas
https://es.wikipedia.org/wiki/Sonchus_oleraceus https://www.jardineriaon.com/sonchus-oleraceus.html
http://acorral.es/malpiweb/florayfauna/cerraja.html


Nome científico da planta

Cercis siliquastrum

 

Olalla Redondo López · 30 enero 2021 11:24


Familia da planta
Fabáceas

Nome común da planta
Árbore do amor, árbore de Xudas, ciclamor

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Cercis siliquastrum 42,867234343 -8,659187862

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
O foito usouse no pasado para a medicina popular como adstrinxente (deshidratación da pel e ación antiinflamatoria) e a codia como remedio á dor de cabeza e ao catarro.
Usos alimentarios
As flores teñen un gusto picante e poden comerse en ensaladas. Nalgunhas zonas os brotes florais escabechábanse con vinagre.
Usos funcionais
A madeira desta árbore non se usa para fabricar mobles porque é moi fráxil e débil. O ámbito para o que máis se usa esta planta é para o ornamental. Colócase en paseos e xardíns tanto de forma individual como en grupos. Isto faise sobre todo polo gran colorido das súas flores e pola agradable sombra que proporcionan. Tamén é útil para formar sebes de moita altura.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
Non atopei información.
Lendas, refráns e mitos
Hai un mito que di que nun exemplar desta árbore foi onde se suicidou Xudas Iscariote despois de traizoar a Xesús vendéndoo ás autoridades por trinta moedas. Aínda que a planta podía co peso de Xudas, non quixo que este se suicidara e comezou a torcer o tronco para que o seu corpo chegara até o chan. Non conseguiu salvalo pero si logrou que non fora ao inferno. Dise que agora esta árbore medra encorvada, pois segue querendo salvar a Xudas da morte. Outra versión desta historia di que o suicidio de Xudas nesta árbore foi o que transformou a cor branca das flores nun rosa intenso polo sangue. Crese que o nome de árbore de Xudas é unha mala tradución do nome en francés "arbre de Judée" ou árbore de Xudea, o lugar onde se atopaba maioritariamente esta árbore.
Historia da planta
Esta árbore chegou por primeira vez a Francia durante a época das cruzadas arredor do ano 1200 e dende alí estendeuse moi rápido polo resto de Europa. Aparece indicado en moitos herbarios dos séculos XVI e XVII polo que supoñemos que era moi popular e común neste período. Durante o dominio do Imperio Bizantino, era unha das árbores que máis se daban en terras de Constantinopla e do estreito do Bósforo. Os emperadores usaban a cor morada desta árbore para os vestidos e complementos, sendo os únicos que a podían lucir. Hoxe en día, o Cercis siliquastrum é a árbore propia da cidade de Istambul e segue a haber exemplares en abundancia.

Fontes secundarias empregadas
https://www.joseeljardinero.com/arbol-del-amor-cercis-siliquastrum-flores/
28 de xaneiro Jose el jardinero

https://es.wikipedia.org/wiki/Cercis_siliquastrum
30 de xaneiro Wikipedia La Enciclopedia Libre (en castelán)

https://www.arbolesornamentales.es/cercissiliquastrum.htm
30 de xaneiro Árboles ornamentales

https://todoarboles.com/cercis-siliquastrum/
30 de xaneiro Todo árboles

http://www.botanicayjardines.com/cercis-siliquastrum/
15 de febreiro Botánica y jardines

http://herbariovirtualbanyeres.blogspot.com/2010/04/arbol.html
15 de febreiro Herbario virtual de Banyeres de Mariola y Alicante

https://guiadejardin.com/cercis-siliquastrum-el-arbol-del-amor/
15 de febrero Guía de Jardín

https://valledeelo.wordpress.com/tag/las-leyendas/
15 de febreiro El valle de Elo

https://en.wikipedia.org/wiki/Cercis_siliquastrum
16 de febreiro Wikipedia La Enciclopedia Libre (en inglés)

https://fichas.infojardin.com/arboles/cercis-siliquastrum-arbol-amor-judas-judea.htm
16 de febrero InfoJardín


Nome científico da planta

Acer rubrum.

 

Eduardo Castelo Corral · 7 febrero 2025 16:47


Familia da planta
Sapindáceas.

Nome común da planta
Pradairo vermello (ou pradairo roibo)

Información destacada
O pradairo vermello é orixinal de Norteamérica, pero é exportada por todo o mundo con fins ornamentais debido á característica cor vermella das follas, sobretodo en otoño. Esta cor é producida pola presenza de antocianinas, un pigmento vexetal que as protexe da radiación solar intensa e reflecta a luz vermella. Os factores ambientales e estacionais axudan tamén a este fenómeno, no outono por exemplo a cantidade de clorofila redúcese mentres medra a de antocianinas ou carotenoides.
É unha árbore que atrae moito aos esquíos.

Información botánica da planta
Procedencia
O pradairo vermello é autóctono de Norteamérica, polo que tamén se lle coñece coma arce de Canadá, sendo unha das árbores caducas máis extendidas do continente.
En Galicia foi introducida artificialmente cun fin ornamental.
Descrición xeral
É unha árbore dunha altura entre 20-30 metros xeralmente, cun diámetro entre 0,5 e 2 metros. A copa suele ser ovalada ou redondeada.
Tronco ou talo
O tronco sole ser gris claro e liso. Vaise escurezendo en relación co paso dos anos.
Folla
As follas, sendo o máis característico desta árbore, son afiladas e dentadas (como o resto de arces) e dunha carcaterística cor vermella.
Flor
As flores solen empezar a salir cando a árbore teña sobre oito anos, pero poden saír antes. As flores son igualmente vermellas e contan con 5 pétalos e 5 lóbulos. Atópanse, xeralmente, nas puntas das ramas.
Florece entre marzo e abril.
Froito
O froito do pradairo vermello é coma unha membrana simétrica de cor vermella ou marrón. A súa forma é coma se nun principio fose alargada e polo medio se lle pellizcasen ambos extremos hacia dentro, provocando coma dúas "orellas", as cales funcionan coma ás para chegar maís lonxe co vento.
Este froito remata de madurar no verán.

Información botánica da planta
Procedencia
Non quería crear este ítem
Descrición xeral
.
Tronco ou talo
.
Folla
.
Flor
.
Froito
.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Propiedades medicinales que axudan á elaboración de productos cosmético para o cuidado da piel.
Usos alimentarios
Ca súa savia prodúcese xarabe de pradario, o cal ten usos na cociña coma edulcorante.
Usos funcionais
Ten o uso funcional de decoración. A maiores, súa madeira é moi valorada pola súa resistencia, durabilidad e os fermosos patróns de vetas.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
A única información que atopei sobre os usos de rituais dos arces están ligadas ca maxia negra, Aquí a enlace:
https://magickalspot.com/es/arce/
Lendas, refráns e mitos
Os pradairos están ligados a numerosas lendas norteamericanas polo seu valor cultural. En específico do pradairo vermello non atopei ningunha.

Lendas en relación aos arces en xeral temos a lenda iroqueses, a da orixe dos azúcares ou a lenda de Nokomis. Todas elas moi ligadas ao uso da suá savia como edulcorante.
Historia da planta
O pradairo vermello non está ligado a ningún personaxe nin eento histórico, que eu atopase, pero, como curiosidade e para exemplificar o valor dos pradairos en Norteamérica, na bandeira nacional de Canadá sale a folla do pradairo de azúcar, sendo esta símbolo nacional.

Fontes secundarias empregadas
https://www.floresyplantasiris.es/acer-o-arce-cual-es-el-nombre-correcto/#:~:text=El%20nombre%20cient%C3%ADfico%20aceptado%20para%20este%20g%C3%A9nero%20de,el%20t%C3%A9rmino%20arce%20es%20m%C3%A1s%20utilizado%20que%20Acer..

https://www.plantas-y-flores.es/plantasAM.html#rubrum

https://thefoodtech.com/ingredientes-y-aditivos-alimentarios/el-papel-del-jarabe-de-arce-en-la-produccion-de-alimentos-saludables-y-sostenibles/

https://es.wikipedia.org/wiki/Acer_rubrum

https://arboretumdegalicia.com/documentos/acer-rubrum-pdf/?ind=60d1b83278a9b&filename=Acer%20rubrum.pdf&wpdmdl=234&refresh=67a62fba4af1c1738944442

https://plants.ces.ncsu.edu/plants/acer-rubrum/?utm_source=chatgpt.com

https://plantasyflores.pro/arce-rojo/#:~:text=El%20arce%20rojo%20comenzar%C3%A1%20a%20florecer%20cuando%20tenga,l%C3%B3bulos%2C%20generalmente%20en%20las%20puntas%20de%20las%20ramas.

https://treehouse.co/es/blog/arce-rojo-caracteristicas-variedades-necesidades-cuidados-precios.html#:~:text=El%20arce%20rojo%20florece%20entre%20marzo%20y%20abril%2C,brotar%20enseguida.%20Hay%20varias%20variedades%20de%20arce%20rojo.

https://www.jardineriaon.com/arce-rojo.html

https://garvillo.com/es/arce-de-azucar-vs-arce-rojo/

https://mythslegendes.com/es/confederacion-mitologia-iroquesa/el-azucar-derable/

Todas elas visitadas o 7/2/2025


Nome científico da planta

"Populus alba"

 

Jorge Devesa Salgado · 7 febrero 2025 17:19


Familia da planta
Salicáceas

Nome común da planta
Choupo branco

Información destacada
Esta árbore orixinaria de Marrocos chamada choupo branco ("Populus alba"), ca corteza agrietada de cor gris ou branca, e cor branquecina no envés das follas, presenta varios usos útiles aplicables aos humanos, xa que as súas follas serven para teñir de amarelo ou para tratar o catarro e enfermidades crónicas do peito e dos pulmóns.

Información botánica da planta
Procedencia
É unha especie orixinaria de Marrocos, foi introducida en Galicia a principios do século XX pola súa preferencia a ecosistemas fluviales (propios de Galicia).
Descrición xeral
É unha árbore caducifolia que pode medir ata 25 m. A súa casca é branca verdosa ou grisácea, a cal se agrieta coa idade, as súas follas son ovaladas e presentan unha cor abrancazada e os seus froitos teñen forma de cápsula e están abertos cando están maduros, liberando as súas sementes, envoltos nun tecido algodonoso que facilita a súa dispersión co vento.
Tronco ou talo
É unha árbore caducifolia de rápido crecemento, de ata 30 m de altura e 1 m de diámetro, de forma ancha e columnar, de tronco groso e con numerosas raíces longas. Presenta unha corteza lisa, gris, fisurada, máis escura na base, con cicatrices negruzcas das ramas vellas.
Folla
Follas ovales ou palmeadas, de borde dentado cunha cor abrancazada no envés das follas. O tamaño é de 3-6cm nos masculinos e nos femeninos son máis largos e delgados. Folla caduca.
Flor
As flores masculinas son grandes e vermellas e as femininas son de cor amarela-verdosa.
Froito
Froito en cápsula bivalva, ovoidea e lampiña, que contén semillas cubertas de pelo, que facilita a súa dispersión polo vento

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Úsase para combatir o catarro e enfermidades crónicas do peito e dos pulmones.
Usos alimentarios
Serve como pasto para o ganado (aínda que non é moi usual recorrer a esta árbore).
Usos funcionais
A súa madeira utilízase para obter papel e facer pequenos embalaxes.
As súas follas empréganse para teñir de amarelo e ademais é utilizada como planta ornamental.
Usos lúdicos
Non atopei información
Usos rituais
O choupo é un elemento de protección. Os rituais con choupo tenden a centrarse en crear unha burbulla protectora ao redor dunha persoa para afastala de calquera dano, xa sexa físico ou espiritual.
Tamén é empleado para favorecer a comunicación e a elocuencia, é dicir, para proporcionar maior fluidez de palaba
Lendas, refráns e mitos
A lenda das Helíades, fillas do deus Helios, que se petrificaron ao coñecer a morte do seu irmán Faetón (inflixida por Zeus) e se transformaron en choupos.
Historia da planta
Non atopei información

Fontes secundarias empregadas
- https://es.wikipedia.org/wiki/Populus_alba
- https://aminoapps.com/c/pagans-amino/page/item/el-alamo/J8Qm_BZlSMIrMLoVNNm43MqXKnD88Gk5qXk
- https://contingencianoticiosa.over-blog.com/2020/05/seccion-abrazo-de-arbol-el-alamo.html#:~:text=Estaba%20dedicado%20al%20dios%20Hades,las%20almas%20de%20los%20muertos.
- https://www.mapa.gob.es/es/desarrollo-rural/temas/caminos-naturales/caminos-naturales/detalle_punto_interes.aspx?tcm=tcm:30-548160&id_camino=013407&topologia=Vegetaci%C3%B3n&origen=Destacados#:~:text=Con%20respecto%20a%20los%20usos,planta%20ornamental%20en%20muchas%20ocasiones.


Nome científico da planta

Camellia Japónica

 

Noa Castiñeiras García · 21 febrero 2021 13:00


Familia da planta
Teáceas

Nome común da planta
Camelia

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Camelia 42,867771257 -8,658303436

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Astrinxente: Ten un efecto astrinxente suave que o fai bo para tratar feridas e cicatrices.
Antiinflamatorio: Reduce a inflamación na pel.
Analxésico: O aceite de camelia é un analxésico 100% natural.
Usos alimentarios
Emoliente: O aceite de camelia é un magnífico humectante.
Antioxidante: O aceite de camelia é un excelente antioxidante, resiste fortemente a rancidez
Acondicionador de cabelo: Utilizado tradicionalmente dende a antigüedade en China como un tratamento para o cabelo polo seu poder restaurador e abrillantador.
Usos funcionais
Caracterízase polo seu agradable olor e a súa rápida absorción. É hidratante e cicatrizante e podémolo encontrar en varios formatos para a súa aplicación: en cremas, complementos de limpeza, tratamentos para feridas e incluso xabóns.
Usos lúdicos
Non atopei información
Usos rituais
En dito ritual o Aceite de Camelia empléase a modo de aceite de beleza "total" sobre o corpo, rostro e cabelo. É a base dunha pel nutrida, sana e fermosa, un aceite seco, de absorción inmediata, moi hidratante e rexenerante que alisa a pel e preven a formación de arrugas.
Lendas, refráns e mitos
"Cuenta la leyenda que al principio de los tiempos, una noche las estrellas, jóvenes hermanas, comenzaron a discutir por cuál de ellas era la más bella. Todas las estrellas se sumaron a la discusión porque querían ser la reina de la belleza. La trifulca llegó a tal grado que rompieron la paz en el firmamento y la luna tuvo que intervenir. La luna, decidió que lo mejor era que todas las estrellas se repartieran por el cielo y así lucirían su belleza por todo el firmamento. Las estrellas obedecieron. Unas se esparcieron hacia el norte, otras hacia el sur, otras en grupos formando estelas de luz. Una, la más grande, decidió reinar cerca de la tierra dándonos luz y calor…Otras viajaron y viajaron buscando sitio para lucir su belleza, su perfección, su blanco purísimo. Cuentan que cansadas, un día en el que la gran estrella iluminaba la tierra vieron un árbol, una camelia, con gran cantidad de flores blancas, así que decidieron descansar en él. Cada una decidió reposar en una de las flores. A la mañana siguiente agradecieron a la camelia su hospitalidad y fue entonces cuando se preguntaron si no sería un sitio perfecto para vivir. De este modo las estrellas se convirtieron en camelias y desde entonces, las camelias son las estrellas de la tierra, compitiendo con las del cielo y brillando como ellas. Quizá esta leyenda tenga algo que ver en que, a diferencia de la mayoría de flores blancas que significan pureza, la camelia en dicho color muestra el orgullo por un amor rechazado."
Historia da planta
A pesar de que a camelia estaba moi extendida en Oriente, a primeira noticia científica acerca da calidade da chamada Camelli japónica, é de finales do 1600, cando algúns exemplares da "árbore das follas brillantes", así chamada en China, foran enviados a Londres polo naturalista británico, James Cunningham. En Europa, sin embargo, a planta non tivo de inmediato unha gran difusión e houbo que esperar arredor de 100 anos antes de que poblara os xardíns. Chegou á fama gracias á novela de Alejandro Dumas "La dama de las camelias", publicado por primeira vez en 1848; so dende entón, a flor prefeira de Marguerite Gautier, a protagonista da novela morrera prematuramente de tuberculosis ós 23 anos, cobrou notoriedade. Despois do 1848 a flor comezou a difundirse tamén no campo da moda, utilizada como ornamento nos escotes e ribetes dos vestidos das mulleres nobles; os homes solteiros lucíana no seu frac para atraer a atención das damas. Converteuse na flor preferida e máis utilizada por Madame Chanel, que constantemente as incluíu nos tailleurs da súa creación a partir do 1913 (en particular a especio xapónica Alba Plena, unha especie moi perfumada). As primeiras especies cultivadas en Galicia de esta elegante flor remontanse ós inicios do século XIX, cando, en Vilagarcía de Arousa, no Pazo de Rubianes, se plantaron arredor de cen especies diferentes, como un marco a un xardín exuberante xa colmado de especies exóticas, viñedos e pequenos bosques. Na actualidade o Pazo de Rubianes exhibe orgullosamente máis de 4.500 exemplares de camelias de distintas formas e cores, cas que tamén produce unha exclusiva línea cosmética formada por aceite de camelia e incluso cremas e xabóns.

Fontes secundarias empregadas
(https://www.mistralbonsai.com/las-maravillosas-propiedades-del-aceite-de-camelia/#:~:text=Se%20caracteriza%20por%20su%20agradable,para%20heridas%20e%20incluso%20jabones.)
(https://www.greenteach.es/flor-camelia-bella-util-propiedades/#:~:text=Emoliente%3A%20El%20aceite%20de%20camelia,su%20poder%20restaurador%20y%20abrillantador.)
(greenteach.es/flor-camelia-bella-util-propiedades/#:~:text=Astringente%3A%20Tiene%20un%20efecto%20astringente,es%20un%20analgésico%20100%25%20natural.)
(https://es.wikipedia.org/wiki/Camellia_japonica)
(https://www.correossampling.com/proyectos/ritual-de-belleza-de-la-camelia#:~:text=En%20dicho%20ritual%20el%20Aceite,previene%20la%20formaci%C3%B3n%20de%20arrugas.)
(https://www.quedeflores.com/blog/2012/07/23/la-leyenda-de-la-bella-camelia-blanca/#:~:text=Cuentan%20que%20cansadas%2C%20un%20d%C3%ADa,en%20una%20de%20las%20flores.)
(https://www.pazoderubianes.com/origenes-historia-camelia/)


Nome científico da planta

Daboecia cantábrica.

 

Carolina Méndez Bernárdez · 22 febrero 2021 21:28


Familia da planta
Ericáceas.

Nome común da planta
Breixo, Breixo de San Dabeoc , Queiroga, Tamborella, Campanillas e Zarpas.

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Ies de Ames Prado verde 42,867291652 -8,659447946

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Coa Daboecia pódese facer unha infusión que actua como un antinflamatorio e tamén elimina o exceso de líquidos do corpo.
Usos alimentarios
A planta, actualmente, utilízase para facer infusións diuréticas.
Usos funcionais
Antigamente, polas características físicas, utilizábase como recheo de almofadas e de colchóns.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
A Daboecia, está adicada ao santo irlandés San Deboic. En Irlanda, esta planta, é moi importante.
Lendas, refráns e mitos
Nalgunhas páxinas que entrei poñía que si había lendas, pero non atopei ningunha.
Historia da planta
Esta planta é moi carácterística de Irlanda e Escocia, leva utilizándose para diversas actividades dende hai moitos anos.

Fontes secundarias empregadas
Usei: https://es.wikipedia.org/wiki/Daboecia_cantabrica o día 18-02-2021
https://www.asturnatura.com/especie/daboecia-cantabrica.html 18-02-2021
https://www.jardineriaon.com/daboecia-cantabrica.html 22-02-2021
https://es.unionpedia.org/Daboecia_cantabrica 22-02-2021
https://cerveradepisuerga.eu/flora-detalle.php?idFlora=145 22-02-2021