Patio con(vida)

Botánica « Atrás    

Fotografías da planta
 

Samuel Martínez Castro · 22 febrero 2021 19:52


Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Carballo gallego 42,868282230 -8,658812893

Información histórica sobre as plantas
Usos funcionais
O carballo podese usar para moitas cousas:Portas,mesas,sillas,tarima das casas,incluso para os barriles do viño.Esto dixomo meu pai que foi criado na aldea e sabe moito desto.
Usos lúdicos
Non encontrei moito pero bonecos,trens o xadrez ...Todos estes feitos a man.
Lendas, refráns e mitos
Cando a carballeira zoa, sabe ben a broa.
En xaneiro, mellor carballo que castiñeiro.
Alguns dos moitos refrans que temos do carballo.


Nome científico da planta

Hedera helix.

 

Mauro Rodríguez González · 22 febrero 2021 19:00


Nome común da planta
Hiedra.

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Sur Hay bastantes sitios en el instituto donde se puede encontrar,en árboles,muros, paredes... Yo pùse este sitio ya que es en el que mas abundancia de esta planta hay. 42,867156576 -8,658849631

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Esta planta contiene taninos y sales en sus hojas, los cuales pueden utilizarse para curar heridas y llagas.
También es muy buena para el sistema respiratorio.
Además, las saponinas de la planta ayudan a combatir la celulitis y reducir las varices.
Usos alimentarios
Non atopei información.
Usos funcionais
Esta planta es muy barata y se puede usar como decoración en interiores como hasta exteriores.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
Non atopei información.
Lendas, refráns e mitos
Non atopei información.
Historia da planta
Se cree que su fácil dispersión por las aves la ayudó a colonizar de nuevo amplias zonas de donde había desaparecido durante las glaciaciones.


Nome científico da planta

Fagus sylvatica

 

Laura Mojón Villares · 7 febrero 2025 11:14


Familia da planta
Fagáceas

Nome común da planta
Faia

Información destacada
Paréceme interesante poñer que é unha árbore caducifolia, de madeira resistente e dura, que tolera o frío moi ben e que o seu froito úsase como alimento para o gando e pode ser comestible para o ser humano, aínda que o seu exceso pode provocar dores estomacais.

Información botánica da planta
Procedencia
En Galicia, é orixinaria da serra do Courel e dos Ancares, aínda que aí hay un aislamento de determinados faiais. Outra rexión de procedencia na que hay unhas masas de faiais aislados é o Val de Arán.

Atendendo a un ámbito máis xeral, separáronse nas diferentes rexións masas limítrofes de importante extensión, con posible intercambio xenético en determinadas zonas pero con diferencias climáticas, como os faiais dende a Cordilleira Cantábrica ata o Pirineo Occidental.
Descrición xeral
É unha árbore caducifolia con polas dispostas horizontalmente, o que crea unha sombra que impide medrar outras especies no seu sotobosque. É de montaña pois tolera ben o frío e esixe alta humidade. Adáptase a solos silíceos e calcarios e ten un crecemento lento.
Tronco ou talo
É unha árbore de carácter robusto, de tronco grisáceo ou embranquecido que presenta unha cortiza xeralmente lisa e pode chegar ata os 40 metros de altura.
Folla
As follas son caducas e elípticas u ovaladas, cos nervios moi marcados e miden de 5 a 10 cm de largo. Además, son lampiñas por ambas caras excepto no marxe, que ten peliños a modo de cilios que se ven moi ben a contraluz. Son de cor verde vivo cando son xóvenes, voltándose máis escuras na madurez.
Flor
Ten flores de ambos os dous xéneros. As flores masculinas están agrupadas en cabezas colgantes de largos filamentos. As femeninas están erguidas, con unnha envolta formada por catro pezas que da lugar á cúpula do froito, cuberta por picos brandos e que no seu interior alberga 1 ou 2 faiucos.
Froito
O froito se denomina faiuco​ contén de unha a tres sementes, aínda que o máis frecuente é que sexan dous. Os faiucos teñen forma de tetraedro, alargados e comestibles (con sabor a pipa de xirasol) encerrados nunha cúpula cuberta de cerdas bastante separadas. Ao madurar ábrese en catro valvas liberando as sementes. Ademais, úsanse como froito para o gando.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Popularmente úsase no tratamento dos síndromes gripales, resfriados, bronquitis, farinxitis, odontalxias, diarreas e para "rebaixar o sangue".
Usos alimentarios
Os faiucos maduran en outono e era costume comelos crudos unha vez pelados, como se de pipas se tratara, nas zonas de Aragón, Asturias, Cantabria, e os lugares onde medraba. Os faiucos son froitos oleaxinosos, e en amplas zonas do cantábrico despois da Guerra Civil chegaron a recollerse para vendelos e extraer aceite, que se usaba para guisar, elaborar xabón e para os candiles.
Usos funcionais
Cubertos, pezas do tear, cadeiras e mobiliario en xeral se facían con madeira de faia en Cantabria, Asturias, Castela e León, Navarra e País Vasco. Nestas zonas usouse para tallar calzado de madeira como albarcas e zocos, pois as faias son duras e resistentes. A madeira usouse para elaborar ferramentas e utensilios de todo tipo: arados, palas para os fornos, mangos, esquís, pratos ou xugos.
Usos lúdicos
En Mallorca usouse a madeira para fabricar tamboriles e en Cantabria para chiflas. Tamén en Cantabria e nos Picos de Europa as bolas coas que se xogaba aos bolos eran de faia. Tamén se usaba para fabricar trompos.
Usos rituais
No País Vasco e Navarra, en Noiteboa era costume encender o lume na casa con unha gran faia que se traía expresamente para a ocasión. O tronco mantíñase no lume durante días ata que se consumira. En Piloña, Asturias, coas follas se facía o solo dos belenes. No Val de Arán solía talarse unha faia longa o 3 de maio, día de Santa Cruz. De forma similar o día de San Xoán en moitas vilas do País Vasco e Navarra se colocaba unha gran faia no centro da vila.
Lendas, refráns e mitos
En galicia, non atopei información. Só atopei que hai unha lenda sobre a faia no País Vasco, que remata coa faia considerada benefactora dos pastores.
Historia da planta
Non atopei información sobre este apartado.

Fontes secundarias empregadas
https://artsandculture.google.com/story/AQWxgSheI4y-AQ?hl=es
https://es.wikipedia.org/wiki/Fagus_sylvatica
https://www.miteco.gob.es/content/dam/miteco/es/biodiversidad/publicaciones/Fagus_sylvatica_tcm30-139348.pdf
https://www.mapa.gob.es/es/desarrollo-rural/temas/caminos-naturales/caminos-naturales/detalle_punto_interes.aspx?tcm=tcm:30-583391&id_camino=011500&topologia=Vegetaci%C3%B3n&origen=Destacados
https://www.arbolapp.es/especies/ficha/fagus-sylvatica/
https://www.navarra.es/mapacultivos/htm/sp_fagus_sylvatica.htm
https://www.fitoterapia.net/vademecum/plantas/haya.html
https://conecte.es/index.php/es/plantas/900-fagus-sylvatica/usos-tradicionales
https://1276orozko.wordpress.com/2013/11/16/la-leyenda-del-haya-euskal-mitologia/


Nome científico da planta

"Populus alba"

 

Jorge Devesa Salgado · 7 febrero 2025 17:19


Familia da planta
Salicáceas

Nome común da planta
Choupo branco

Información destacada
Esta árbore orixinaria de Marrocos chamada choupo branco ("Populus alba"), ca corteza agrietada de cor gris ou branca, e cor branquecina no envés das follas, presenta varios usos útiles aplicables aos humanos, xa que as súas follas serven para teñir de amarelo ou para tratar o catarro e enfermidades crónicas do peito e dos pulmóns.

Información botánica da planta
Procedencia
É unha especie orixinaria de Marrocos, foi introducida en Galicia a principios do século XX pola súa preferencia a ecosistemas fluviales (propios de Galicia).
Descrición xeral
É unha árbore caducifolia que pode medir ata 25 m. A súa casca é branca verdosa ou grisácea, a cal se agrieta coa idade, as súas follas son ovaladas e presentan unha cor abrancazada e os seus froitos teñen forma de cápsula e están abertos cando están maduros, liberando as súas sementes, envoltos nun tecido algodonoso que facilita a súa dispersión co vento.
Tronco ou talo
É unha árbore caducifolia de rápido crecemento, de ata 30 m de altura e 1 m de diámetro, de forma ancha e columnar, de tronco groso e con numerosas raíces longas. Presenta unha corteza lisa, gris, fisurada, máis escura na base, con cicatrices negruzcas das ramas vellas.
Folla
Follas ovales ou palmeadas, de borde dentado cunha cor abrancazada no envés das follas. O tamaño é de 3-6cm nos masculinos e nos femeninos son máis largos e delgados. Folla caduca.
Flor
As flores masculinas son grandes e vermellas e as femininas son de cor amarela-verdosa.
Froito
Froito en cápsula bivalva, ovoidea e lampiña, que contén semillas cubertas de pelo, que facilita a súa dispersión polo vento

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Úsase para combatir o catarro e enfermidades crónicas do peito e dos pulmones.
Usos alimentarios
Serve como pasto para o ganado (aínda que non é moi usual recorrer a esta árbore).
Usos funcionais
A súa madeira utilízase para obter papel e facer pequenos embalaxes.
As súas follas empréganse para teñir de amarelo e ademais é utilizada como planta ornamental.
Usos lúdicos
Non atopei información
Usos rituais
O choupo é un elemento de protección. Os rituais con choupo tenden a centrarse en crear unha burbulla protectora ao redor dunha persoa para afastala de calquera dano, xa sexa físico ou espiritual.
Tamén é empleado para favorecer a comunicación e a elocuencia, é dicir, para proporcionar maior fluidez de palaba
Lendas, refráns e mitos
A lenda das Helíades, fillas do deus Helios, que se petrificaron ao coñecer a morte do seu irmán Faetón (inflixida por Zeus) e se transformaron en choupos.
Historia da planta
Non atopei información

Fontes secundarias empregadas
- https://es.wikipedia.org/wiki/Populus_alba
- https://aminoapps.com/c/pagans-amino/page/item/el-alamo/J8Qm_BZlSMIrMLoVNNm43MqXKnD88Gk5qXk
- https://contingencianoticiosa.over-blog.com/2020/05/seccion-abrazo-de-arbol-el-alamo.html#:~:text=Estaba%20dedicado%20al%20dios%20Hades,las%20almas%20de%20los%20muertos.
- https://www.mapa.gob.es/es/desarrollo-rural/temas/caminos-naturales/caminos-naturales/detalle_punto_interes.aspx?tcm=tcm:30-548160&id_camino=013407&topologia=Vegetaci%C3%B3n&origen=Destacados#:~:text=Con%20respecto%20a%20los%20usos,planta%20ornamental%20en%20muchas%20ocasiones.


Nome científico da planta

Corylus avellana

 

Yan Maykel González Wilson · 7 febrero 2025 11:33


Familia da planta
Abeleira pertencente á familia das Batuláceas

Nome común da planta
Abeleira cunha variedade dialectal que recibe o nome de Abelaira

Información destacada
As varas da Abeleira empregábanse tradicionalmente para a construción de valados, cestaría, feche de canastros e na construción, mesturando as pólas con barro para a fabricación de tabiques. Ademáis, estas varas están asociadas tradicionalmente coa maxia e a sabedoría.

A Abeleira común cultívase polos seus froitos comestíbeis.

É unha especie común dos bosques galegos, especialmente dos de ribeira.

A abelá ten unha presenza notable en refranes e dichos populares en distintas rexións de España.

Principalmente, cultivanse os seus froitos, as abelás, que son moi nutritivos e se empregan en repostería.


Información botánica da planta
Procedencia
É nativa de Europa e do oeste de Asia, dende as Illas británicas, chegando polo sur á Península Ibérica, Grecia, Turquía e Chipre; polo norte até Escandinavia, e polo leste até os montes Urais, o Cáucaso, e o noroeste do Irán.
Descrición xeral
É unha arboriña (ás veces considerada arbusto) que acada entre 3 e 8 metros de altura, aínda que algúns exemplares poden chegar até os 15 metros.
Tronco ou talo
A abelá é practicamente esférica ou un chisco oval, de 15–20 mm de longo e 12–20 mm de ancho (pode chegar aos 25 mm de longo nalgunhas abelás cultivadas seleccionadas), de cor castaña amarelada, cunha cicatriz pálida na base.
Folla
As follas son caedizas, arredondadas, aveludadas polas dúas faces, co extremo rematado en punta, e os bordos dobremente serrados, de entre 6 e 12 cm.
Flor
As flores masculinas aparecen no outono, volvéndose máis longas e de cor amarela na primavera, as femininas son moi pequenas e longas, cando se desenvolven dan lugar a acios de 1 a 4 abelás.
Froito
O froito é botanicamente unha noz, producida en acios dun a cinco, cada noz metida nun invólucro, que cobre 3 cuartos da abelá. Ditos froitos aparecen en outono.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
A abelá conta con diversos usos medicinais grazas as súas propiedades beneficiosas. Podemos distinguir que ten moitas propiedades antiinflamatorias e antihemorráxicas (atópase na cortiza do abelaneiro), astrigente e tónico (As follas posúen estas propiedades), antioxidante (ricas en vitamina E, protexe as células da oxidación) e outras moitas propiedades
Usos alimentarios
Principalmente, cultívanse os seus froitos, as abelás, que son moi nutritivas e se empregan en repostería.
Usos funcionais
Súa madeira é un bo combustible e se emprega en cestería e tonelería, entre outros usos
Usos lúdicos
Xogos de manualidades: as cascas pódense empregar en proxectos de manualidades

Xogos tradicionais: substitutos de bolas en xogos infantís

Encontros sociais: poden empregarse coma un aperitivo nos encontros sociais
Usos rituais
Estas varas están asociadas tradicionalmente coa maxia
Lendas, refráns e mitos
a abelá ten unha presenza notable en refráns e dichos populares en distintas rexións de España, algúns exemplos de refráns son:

Ano de abellá ano de ratonciños e de neve
Ano de abelás, a neve ata as ventás
Historia da planta
Na mitoloxía cellta, creíase que as ablelás daban sabiduría e inspiración

Fontes secundarias empregadas
Colaboradores dos proxectos da Wikimedia. (2024, 4 diciembre). Abeleira. Wikipedia, A Enciclopedia Libre. http://gl.wikipedia.org/wiki/Abeleira# - Acceso o día 07/02/2024

Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC). (2016, 31 marzo). Ficha de especie - Arbolapp. Arbolapp. https://www.arbolapp.es/especies/ficha/corylus-avellana/ - Acceso o día 07/02/2024



Nome científico da planta

O nome científico do carballo americano é Quercus rubra.

 

Roi Dorrego Núñez · 7 febrero 2025 15:43


Familia da planta
O carballo americano pertence á familia Fagáceas.

Nome común da planta
O nome común é Carballo americano.

Información destacada
O carballo americano, tamén coñecido como Quercus rubra, é unha árbore moi lonxeva que ten a súa orixe en América do Norte. Porén, hoxe en día, tamén podemos atopala en Galicia. Aínda que non sexa orixinaria da nosa terra, é unha árbore ornamental polo que non é invasora (a diferenza, por exemplo, do eucalipto) nin provoca efectos negativos sobre as especies autóctonas. Trátase dunha árbore caducifolia con follas vermellas que adoitan florecer entre marzo e abril. O seu froito son as landras, que serven, entre outros, para alimentar a algúns animais como aos porcos. Finalmente, débese resaltar que o carballo americano ten múltiples usos, como servir de base para a construción de mobles pola súa forte madeira ou para crear xoguetes infantís.

Información botánica da planta
Procedencia
O carballo americano é unha árbore caducifolia orixinaria de América do Norte. Foi introducida hai máis de sesenta anos como unha árbore ornamental e económica polo seu rápido crecemento.
Descrición xeral
Trátase dunha árbore caducifolia que pode acadar os 28 metros, e excepcionalmente os 43 m de altura. A copa é inicialmente coniforme, volvéndose redonda cos anos. As súas pólas son rectas. É menos lonxevo que os carballos autóctonos, pero pode chegar aos 500 anos. Esta árbore prefire os solos ácidos, húmidos e arxilosos.
Tronco ou talo
O tronco é robusto e recto, cunha codia que cambia de aspecto a medida que a árbore envelleza. Pode acadar ata un metro de diámetro.
Folla
As follas son caedizas, de cor verde escura por riba e un pouco máis clara por debaixo. As follas son variables en canto ao seu tamaño. Adoitan ter lóbulos redondeados. Ademais, son alternas cunha base redonda, cun bordo sinuoso e con dentes con arestas (a diferenza dos carballos galegos), aguzados e irregulares. O carballo americano ten follas caducas.
Flor
As flores brotan ao mesmo tempo que as follas durante marzo e abril; é dicir, na primavera. As flores masculinas están separadas das femininas. As follas masculinas teñen ata dez centímetros de lonxitude e as femininas agrúpanse por dúas ou tres unidades.
Froito
O froito é unha landra ovada e achatadas, de até 2,5 centímetros de longo, soas ou de dúas en dúas. cúpula (cascabullo) plana que rodea pouco menos da terceira parte da landra de cor parda avermellada. No primeiro ano, o froito soamente ten o tamaño dun chícharo e madura no outono do segundo ano (aos 18 meses da polinización). Como os demais carballos, non frutifica até idades algo avanzadas (uns 30 anos). A landra é moi acre.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
As landras, froito do carballo americano, en ocasións e nalgunhas culturas, son empregadas para realizar infusións con propiedades astrinxentes.
Usos alimentarios
O froito deste carballo son as landras. Estas empréganse como alimento para os animais como porcos e aves. Ademais, estas landras teñen un sabor amargo e para poder comelas hai que lavar e remollar en auga varias veces, eliminando así os seus taninos. Despois de lavalas, as landras úsanse para facer fariña de landra e café de landra.
Usos funcionais
Son múltiples os usos funcionais do carballo americano. Principalmente, destaca o seu uso da madeira na construción e carpintería coa fabricación de mobles, solos e portas. Tamén se emprega para facer chapas e para a reforestación, así como como cortaventos. A súa madeira tamén axuda a crear instrumentos caseiros.
Usos lúdicos
O tronco dos carballos americanos son fortes e resistentes polo que é empregado para facer columpios e estruturas para trepar, que adoitan poñerse nos parques infantís. Ademais, esta árbore tamén se utiliza para construír nel cabanas infantís. O seu froito (landras) poden usarse como obxectos de recolección para facer xogos de carreiras de lanzamentos ou manualidades. As súas follas vermellas tamén son empregadas para facer adornos.
Usos rituais
Entre os usos rituais destacan os baños rituais para a purificación con extractos da codia do carballo. Tamén, coa súa savia, prepáranse cremas para liberarse das malas enerxías.
Lendas, refráns e mitos
Atopei dous refráns sobre os carballos, aínda que non se especifica que sexa do carballo americano. Estes son:
- Carballo en terra todos á leña
- En maio aínda a vella queima o tallo, aínda que sexa de carballo
Historia da planta
Non atopei información.

Fontes secundarias empregadas
Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. https://www.cervantesvirtual.com/obra-visor/los-400-refranes-recogidos-en-la-aldea-de-fonfria-lugo/html/, Acceso o día 7/2/25.

Carballo americano: https://gl.wikipedia.org/wiki/Carballo_americano, Acceso o día 7/2/25.

Fontes audiovisuais: 12 cosas que no sabías sobre Quercus rubra: https://www.youtube.com/watch?v=ksmaKN34CSE. Acceso o día 7/2/25.

Fontes orais: conversa cunha bióloga sobre esta especie arbórea o 7/2/25.

Ministerio de agricultura, pesca e alimentación: https://www.mapa.gob.es/es/desarrollo-rural/temas/caminos-naturales/caminos-naturales/detalle_punto_interes.aspx?tcm=tcm:30-550069&id_camino=020203&topologia=Vegetaci%C3%B3n&origen=Destacados, Acceso o día 7/2/25.

Quercus rubra: Carballo americano: https://gl.wikipedia.org/wiki/Carballo_americano, Acceso o día 7/2/25, Acceso o día 7/2/25.


Audio
 

Alejandra Castaño Ares · 12 abril 2025 16:45



Nome científico da planta

O nome científico desta planta é Castanea Sativa

 

Claudia Rivas Botana · 7 febrero 2025 11:24


Familia da planta
É unha árbore da familia das Fagáceas, unha familia propia do noroeste de España

Nome común da planta
O nome común da plante é Castiñeiro ou Castaño

Información destacada
A información que me parece máis interesante para poder poñer no cartel informativo penso que é os usos que se lle poden dar a esta árbore xa que hai moita xente que ao mellor esos trucos non os sabe, como eu ata agora, e penso que poden ser útiles para todos. Tamen penso que é interesante a historia que hai detras de esta pranta, xa que os galegos ao ver tantas árbores desta especie no noso entorno, pensamos que son nativas de aquí, pero non é así, polo que non está de máis que a xente se informe sobre a verdadera historia que ten esta especie.

Información botánica da planta
Procedencia
O castaño é unha planta orixinaria das rexións temperadas de Europa e Asia. En concreto, a especie máis común, o Castanea sativa, é nativa do sueste de Europa e do oeste de Asia.
En Galicia, o castaño non é unha planta autóctona, senón que foi introducida. A súa introdución na península ibérica data de tempos antigos, probablemente durante a época romana, cando se comezou a cultivar por mor dos seus froitos, as castañas, que eran unha fonte importante de alimento.
O castaño foi introducido en Galicia principalmente por motivos agrarios e económicos, xa que as castañas eran un alimento básico para a poboación rural e tamén se utilizaban para a alimentación do gando. Ademais, a madeira do castaño é valorada pola súa durabilidade e resistencia, o que contribuíu á súa plantación en diversas zonas.
Descrición xeral
O castaño (Castanea sativa) é unha árbore de gran tamaño que alcanzar entre 20 e 35 metros de altura, aínda que algúns exemplares excepcionais poden ser incluso máis altos. A súa copa é ampla e redondeada, proporcionando unha sombra densa.

As follas son grandes, de forma lanceolada e con bordes serrados, e poden medir entre 10 e 30 centímetros de longo. Son de cor verde brillante na parte superior e máis claras na parte inferior.

En canto á súa corteza, é de cor marrón e presenta unha textura rugosa, que se vai agriñando co paso do tempo.

Durante a época de floración, que ocorre na primavera, o castaño produce inflorescencias en forma de espigas, que son bastante vistosas e atraen a polinizadores. Os froitos son as castañas, que se desenvolven en ourizos espinosos e maduran no outono.
Tronco ou talo
O tronco do castaño é robusto e de gran diámetro, podendo alcanzar ata 2 metros ou máis en exemplares moi vellos. A súa corteza é de cor marrón, con unha textura rugosa que presenta gretas a medida que a árbore envellece. Esta característica fai que o tronco sexa bastante distintivo e fácil de identificar.
Ademais, o tronco é recto e pode ter unha forma algo torcida en algúns casos, especialmente en exemplares antigos. A madeira do castaño é moi valorada pola súa durabilidade e resistencia, o que a converte en material ideal para a construción e a fabricación de mobles.
Folla
Son grandes, de forma lanceolada e presentan un borde serrado, o que significa que teñen pequenos cortes ou dentes ao longo dos seus bordes. A súa lonxitude pode variar entre 10 e 30 centímetros, e a anchura entre 5 e 10 centímetros.
A parte superior das follas é de cor verde brillante, mentres que a parte inferior é de tonalidade máis clara e pode ter unha textura algo lanosa. As follas son alternas, crecen de forma individual en diferentes puntos do mesmo lado do ramo, en vez de en pares opostos.
Flor
son bastante distintivas e aparecen na primavera, xeralmente entre maio e xuño. As flores son de cor branca ou crema e están organizadas en inflorescencias en forma de espiga, que poden medir entre 10 e 20 centímetros de longo. Estas espigas son bastante vistosas e atraen a polinizadores como abellas e outros insectos.
Froito
O froito do castaño é a castaña, que se desenvolve dentro de ourizos espinosos. Estes ourizos son de forma redondeada e están cubertos de espinas, o que os fai bastante distintivos. Cada ourizo pode conter de 1 a 3 castañas, que son as sementes da planta.
As castañas son de cor marrón brillante e teñen unha forma redondeada ou ovalada. A súa superficie é lisa e, ao madurar, a castaña despréndese do ourizo, que se abre para liberar os froitos. A época de maduración das castañas é no outono, xeralmente entre setembro e novembro, dependendo das condicións climáticas.
As castañas son comestibles e son un alimento tradicional en moitas culturas, especialmente en Galicia, sendo moi comun a celebración do magosto. Pódense consumir crúas, asadas, cocidas ou utilizadas en receitas.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
O castaño pódese utilizar como medicamento a base de plantas para o alivio de síntomas asociados a alteracións leves da circulación venosa tales como malestar e pesadez nas pernas e para o tratamento sintomático das hemorroides , basado exclusivamente no seu uso tradicional.
No uso medicinal a parte máis importante do castaño son as follas, que se recolectan en primavera e sécanse á sombra. No caso de ter tos convulsiva ou catarro de tipo bronquial son útiles as follas en forma de infusión polo seu efecto expectorante. E ademais a decoccion dos seus erizos actúa como un antidiarreico eficaz.
Usos alimentarios
A castaña énun dos alimentos máis antiguos que se coñece posiblemente dende a prehistoria. Antes do descubremento de América era a base da alimentación da poboación europea.
Antigamente, cando se escaseaba de pan, con fariña de castañas creabano para sobrevivir á época de fame. En España, el algunhas rexións como Galicia ou a cornisa cantábrica, forman parte da dieta habitual e intégranse en numerosas receitas e pratos e incluso celébranse festas como o magosto, moi popular en Galicia. No resto do país o seu consumo é ocasional.
Usos funcionais
Non atopei información
Usos lúdicos
Pódense utilizar as castañas para crear xoguetes para nenos ou para xogar a xogos, a partir da imaxinación de cada un pódese crear o que se nos ocorra con este froito
Usos rituais
Non atopei información
Lendas, refráns e mitos
Di a lenda galega que as castañas simbolizaban a alma dos difuntos e que cada froito ventilado na festa do Magosto, un alma se libraba do Purgatorio e uníase á celebración.
Historia da planta
Durante moito tempo, pensouse que foron os romanos quen introduciron o castiñeiro na Península Ibérica, pero os estudos actuais demostran que xa existía aquí hai 300.000 anos. Non hai probas claras de que os romanos tiveran un grande interese nel, aínda que empregaban a súa madeira para a construción e para tinguir tecidos. Os seus froitos non eran moi apreciados porque se consideraban difíciles de dixerir. O castiñeiro espallouse sobre todo na Idade Media, cando se seleccionaron variedades con mellores froitos, e convertiuse nun alimento importante en zonas de montaña onde non se podía cultivar cereal.

Fontes secundarias empregadas
https://cima.aemps.es/cima/dochtml/ft/74480/FichaTecnica_74480.html#:~:text=Medicamento%20tradicional%20a%20base%20de,exclusivamente%20en%20su%20uso%20tradicional.

https://www.elenacorrales.com/blogelenacorrales/el-castano-alimento-y-medicamento/

https://es.wikipedia.org/wiki/Castanea_sativa

https://www.guiarepsol.com/es/viajar/vamos-de-excursion/el-magosto-en-galicia-tradicion-de-castanas-vino-y-fuego/#:~:text=Decía%20la%20tradición%20gallega%20que,se%20unía%20a%20la%20celebración.

https://www.fundacionaquae.org/wiki/castano/

https://es.wikipedia.org/wiki/Castanea

https://es.wikipedia.org/wiki/Fagaceae

A lenda contouma miña avoa.




Nome científico da planta

Laurus nobilis.

 

Lucas Pena Carracedo · 7 febrero 2025 11:34


Familia da planta
Laureáceas.

Nome común da planta
Loureiro.

Información destacada
O loureiro crece de maneira moi lenta, de aí: Quen planta un loureiro, xamáis o verá crecer. Ten moita presencia no ámbito culinario, mais o seu consumo en grandes cantidades pode ser tóxico. Existe unha adiviñación a través das follas do loureiro coñecida como Dafnomancia.

Información botánica da planta
Procedencia
É orixinaria na rexión do mar Mediterráneo e da metade norte da costa atlántica da península ibérica. Foi introducida en Galicia, adaptándose moi ben ao entorno, combatindo coas especies introducidas invasoras.
Descrición xeral
O loureiro é unha árbore de folla perenne de 5-10m de altura. Ten unha copa densa, oscura, con follas azuladas, alternas.
Tronco ou talo
Ten un tronco recto coa corteza gris.
Folla
Ten folla perenne. De 3-9cm de lonxitude con forma de ápice agudo e base atenuada.
Flor
As flores aparecen en marzo-abril e están dispostas en umbelas sésiles de 4-6 flores amarelas de 4 pétalos.
Froito
O froito é unha baya , ovoide, de 10-15mm. Ten unha semente única e madura a principios de outono.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Aliviar os cólicos e as dolencias gastrointestinales. Tamén aliviar a dor muscular e prever a gripe mais os resfriados. Tamén estimula o apetito.
Usos alimentarios
O loureiro potencia o sabor de guisos, carnes, pescados, mariscos, salsas, sopas... Tamén aromatiza aceites.
Usos funcionais
É un repelente natural de insectos e ten potencial antiséptico para as feridas. Mellora a capacidade cognitiva e promove o relax mais un cabelo sano e forte.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
As follas do loureiro eran utilizadas como decoración en Yule (ritual nórdico). Utilízase en infusiones de clarividencia e sabiduría. Colócanse debaixo da almofada para inducir a sonos proféticos e quéimanse para provocar visións. Tamén é unha herba de protección e de purificación.
Lendas, refráns e mitos
O mito de Apolo, que perseguía a Dafne, a cal convírtese nun loureiro, para estar a salvo de Apolo.
"Quen planta un loureiro, xamáis o verá crecer."
Tamén como símbolo de victoria na Antiga Grecia.
Historia da planta
Co deus Apolo, deus da luz, da música e da profecía.
A coroa de loureiros é un símbolo de triunfo e recoñecemento dende tempos ancestrais.

Fontes secundarias empregadas
https://www.jardiniberico.es/el-laurel-laurus-nobilis/ 7/02
https://es.wikipedia.org/wiki/Laurus_nobilis 7/02
https://www.fundaciongaliciaverde.org/laurel.html 7/02


Nome científico da planta

O seu nome científico é Camellia Sinensis

 

Rewda Muiño Vilela · 7 febrero 2025 16:45


Familia da planta
A familia á que pertenece a Camelia é Theaceae.

Nome común da planta
O seu nome común e a Camelia aínda que tamén existen outros nomes como: Rosa de Xapón (moitas das especies son orixinarias de Xapón e China), Rosa oriental (pola similitude coas rosas e o seu orixen asiático) e Flor de Inverno (algunhas variedades florecen en épocas frías).

Información destacada
De acordo con antigas crenzas os xaponeses consideraban a camelia como símbolo da vida truncada, porque a diferencia de outras flores, ao marchitarse non perde os pétalos un a un, si non que se separa íntergramente do tallo.
Ademais a súa utilización no ámbito da medicina ten moitos beneficios, a camelia forma unha barreira protectora sobre a pel e suavizaa, reducindo a irratación

Información botánica da planta
Procedencia
A planta é orixinaria de Xapón e China, e foi introducida a Galicia durante o século XVIII e introduciuse debido a chegada de navegadores portugueses, e Galicia destacou como unha das primeiras rexións europeas en acollelos.
Descrición xeral
A súa forma xeneral é a de un arbusto de porte compacto e denso. Dependendo da variedade e condicións de crecemento, a súa estructura pode ser máis arbustiva ou tomar unha forma máis arbolada.
Tronco ou talo
O tronco da camelia es relativamente delgado e suave en comparación con outras árbores, xa que a camelia é mais ben un arbusto
Folla
As follas da camelia teñen unha froma elíptica e ovalada con bordes dentados ou serrados. En canto o tamaño son grandes, miden entre 6 e 12 cm. Son grosas e duras (firmes e coriáceas).
É perenne.
Flor
La flor de la camelia es grande, vibrante y muy apreciada. Sus colores son brillantes, los tonos más comunes: son el blanco, el rosa el rojo y el amarillo. Con unos pétalos suaves, carnosos y cerosos
Froito
O froito da camelia é unha cápsula leñosa que contén sementes no seu interior, e prodúcese despois da floración.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Contribúe a combatir as enfermedades cardiovasculares debido ao seu contido de antioxidantes, axuda a baixar os trglicéridos, así como disminuir o colesterol malo.
É diurético e saciante, perfecto para tomar entre horas, ademais de que contribúe a disminución da grasa corporal. Por todos estos facotres axuda a adelgazar.

Tamén é utilizado en ambitos dermátoloxicos en cremas hidratantes, aceites faciais e acondicianoderes capilares.
Usos alimentarios
O principal uso da camelia foi para fabricación do té, pode ser té branco, amarelo, negro, vermello e verde.
Usos funcionais
Non atopei información.
Usos lúdicos
Non ten usos lúdicos.
Usos rituais
Na época vitoriana, a camelia era unha flor asociada có luto e a memoria, polo que se utilizaba en ceremonias fúnebres.
Na actualidade utilizáse en eventos como o día de San Valentín e aniversarios. Adoitase poñer como decoración nas bodas e en eventos románticos.
Lendas, refráns e mitos
A camelia é unha planta que se rixe principalmente polo simbolismo, ten moitos significados simbólicos como: a beleza, o amor eterno, devoción, admiración e pureza.
Según o mito da camelia aqueles que levan ou levan unha camelia vermella poden mostrar a súa ousadía afrontando as adversidades con integridade e graza.
Historia da planta
Non atopei información.

Fontes secundarias empregadas
Utilizei como medio de información as seguintes webs (webgrafía):
https://www.pazoderubianes.com/origenes-historia-camelia/
https://www.ecco-verde.es/info/ingredientes/camelia
https://gl.wikipedia.org/wiki/Camellia
https://www.cafetearte.es/blog/post/camellia-sinensis-propiedades-usos-y-cultivo.html
https://www.acemelia.com/que-es-camelia-usos/
https://www.picturethisai.com/es/language-flower/Camellia_japonica.html