Historia
A historia que vos vou contar é o que vivíu miña avoa( a posguerra tardía), e algunhas anecdotas que lle contaron cando era moi pequena.
Ela naceu nunha posguerra tardía. Ela vivíu a ditadura e a transición, en cambio a república e a guerra civil non, xa que ainda non había nacido .Ela no llego a vivir el golpe de estado ya que cuando este se provoco, ella aun no llego a este mundo. ela si que vivíu o exilio, cando era pequena a xente famosa saía do país polo porto de Vigo, e solían ir todos a Sudamérica, solo so podían permitir a xente con moitos cartos.
Miña avoa nunca viu a franco en persoa, pero o que si facía escoitar os discursos de franco .Ela decíame que en noitevoa víase sempre un discurso de franco, xa que e igual de importante que actualmete as campanadas. Tamén contoume algo moi curioso, que antes antes de ver unha película, poñíase unha cousa chamada `nodo´ isto é como unhas noticias cortas que dicían onde situábase franco naquel momento ou que estaría a facer.
Miña avoa non veu nunca ningunha execución, pero dime que facíase na praia ao lado do mar a noite ou nos mercados.
Pola zona onde vivía non localizábase ningún campo de refuxiados.
Ela non chegou a vivir a emigración xa que este acontecemento ocurríu no principio da posguerra, e ela naceu 16 anos despois, pero seus pais contaronlle que eles si, que vivian moi atrasados e a xente emigraba a Cuba Arxentina e Buenos Aires.
Ela coñecía varios fuxidos. Os seus veciños escondían o seu fillo nunha dobre parede e dabanlle de comer a noite.
Dolores non viu ningún paseo, pero o seu avo, pasoulle unha cousa moi curiosa, no seu pobo habían matado a case todos, e unha noite ian buscalo a el,pero el escondeuse, e logrou que non o levaran.
a súa familia nunca pasou fame, nin ela nin os eus pais, xa que eles criaban porcos, patacas, vacas, pescaban... entón nunca pasoulles iso.
Unha das cousas mais curiosas que contoume e que coñecia o estraperolo, na súa vila había unha rapaza chamaza Paca estraperlista que ía de Ferrol ata Portugal andando por monte e alí coseguía todos osmateriais ncesario, e ó chegar outra vez a Ferrol, vendía as cousas moito mais baratas do normal.
Chegou a vivir o golpe de estado do 1982, ela pasou moito medo xa que toda a familia tiña gripe, e de repente en todas as emisoras da radio empezou a soar música clásica, en todas as emisoras non sabia que facer.
As ropas das mulleres daquela eran un pouco mais distintas, lebaban de cintura para abaixo sempre faldas que nunca se vira a rodilla, e pantalones nunca, despois na parte de enrriba, camisa e camiseta ou un vestido.
Daquela había sempre moitisima solidariedade, por exemplo se se te quema a casa, todos os teus veciños ian axudarche a construila hasta que acabase, un dato curioso e que miña visaboa tiña o único horno de pobo, entón cando ía a prendelo avisaba todo o pobo.
Naqueles anos o ensino era moito mais distinto que agora, porque separaban os rapaces de nenas, e o ensino era de 6 anos ata 14, solo había dúas aulas, unha de nenos e outra de nenas, e estaban 60 alumnos por clase, tamén rezábase ó empezar sempre a clase.
a relixión era unha das cousas que mais mandaba no momento, era casi obligatorio ir todos os domingos a misa, había que ir una vez al año a confesarse e a comulgar, si no era pecado.
Antes o estado das mulleres era moito peor, miña avoa tiña que levar unha firma do seu marido para poder comprar as cousas, tamén ela na iglesia tiña que situarse a lados contrarios na igrexa, homes nun lado e mulleres noutro, contoume una anecdota, que tiña unha amiga que morreuselle o pai, e o que heredou foi o marido, ela non quedou nada.
cando morreu franco, ela estaba preocupada, xa que non sabia se iba a ocurrir.
Contoume que a leite dos americanos era leite en polvo que mandaban os americanos os españois para non pasar fame, na cidade estaba ben pero no pobo non, xa que tiñan vacas e esa leite sabíalles moi mal.
Dolores en ningún momento sufríu medo.