KaleidoScapes

Geography and History of Ames

Nin fadas nin princesas « Atrás    

Título

Amalia Gómez Enjo é labradora.

 

Carla Cantelar Ces · 7 febrero 2020 18:09


Idade
84

Historia
Dende pequena a miña avoa recibiu o mismo trato caos seus irmáns na casa pero, sin embargo, realizaban algúns traballos distintos pois ser pastora de vacas era unha tarefa imposible para a muller. Ela dedicábase a recoller patatas, recoller verdura, recoller comida e auga para as vacas e oller a leña, isto sen olvidarnos de que ao chegar á casa tiña que axudar en tarefas caseiras. Todo isto eran tarefas que tiña que facer diariamente e sin ter en conta que tivese que coidar a unha persoa enferma, tarefa a cal era exclusiva para mulleres.
Ela sempre quixo estudar pero os seus estudos non foron moito máis ala de aprender a: leer, escribir, sumar, restar, multiplicar e dividir. Cando supo facer estas cousas básicas sacárona da escola (a pesar de que ela non quería) pois tiña que traballar e estudar era un “enrredo”, o único que esperaban dela era que traballase e que fose discreta e esperaban moi pouco dela fora de estes cánones pois, quen tiña que sair ao mundo eran os homes, de aí a mellor educación masculina.
Ela non quería ser labradora, prefería ata ser criada pero sabí que non podía ser e nunca se atreveu a decirllo aos seus pais por mor do respeto que lles tiña; dende pequena lle dixeron o que tiña que facer e ela conformouse porque pensaba que era o que había.
Unha vez foi adulta a ela non lle prohibiron nada, pero tampouco tentou facer cousas diferentes pois casouse e tivo unha filla moi pronto. A pesar de todo, algo obligada si que estaba pois ela pensaba que as tarefas da casa as tiña que facer ela debido a educación que lle inculcaron. Sabe que todo o traballo que fixo non estaba recoñecido pero non lle influiu moito.
Cando mudou a Venezuela dedicábase a tecer e vender roupa, vender ovos, vacas, galiñas... co diñeiro que gañaba complementaba o diñeiro que consguía o seu marido.
Agora ela ten unha pensión de xubilación por ser agricultora e cree que a súa vida non estuvo moi condicionada por ser muller, solo no aspecto de estudo e do traballo.
Parécelle incrible o moito que mellorou a posición da muller pois ahora ten voto, e autoridade e pensa que si nacera en esta xeración sería diferente pois tería a oportunidade de estudar, traballar nunha empresa e ter liberdade.

Título

Natividad Martínez Casáis, labores de casa

 

Gael Piñeiro Freire · 11 noviembre 2022 16:02


Foto coa persoa entrevistada

Idade
76

Historia
A miña aboa naceu en Quilmas, Carnota onde viviu varios anos. De maior instalouse a Gures, onde viviu co meu avó Manolo e tiveron o meu pai Luis. O meu avó case nunca estaba na casa, traballaba en América e ía con eles 1 mes ao ano de vacacións ou menos. Pero un día cando o meu pai tiña 8 anos deixou de vir, todo isto mentres ela traballaba. Fai uns poucos anos a miña nai axudouna para que lle deran unha pensión de viuda, porque o meu avó xa morrera en América, eu non o cheguei a coñecer.

A miña avoa traballou moitos anos na limpieza en moitos sitios por Galicia, e tamén nunha ballenera limpando baleas en Caneliñas para o seu consumo, cousa que xa non se pode facer porque é ilegal.

Agora está xubilada e ten 2 netos, a min e máis a miña irmá. Lévome moi ben con ela e quéroa moito. É unha das persoas máis importantes na miña vida.

Título

María Dolores González Fraga é limpiadora

 

Enrique Martínez Vieites · 5 febrero 2020 17:53


Foto coa persoa entrevistada

Idade
79

Historia
O meu avó morreu aos 25 anos, daquela miña avoa non traballaba e tuvo que buscar un traballo co que poder traer cartos á casa para poder sacar adiante a miña nai e a miña tía. Encontrou un traballo de limpiadora nunha casa da zona en Calo, traballaba de 8 a 18 e cobraba o que veñen sendo agora 4 € por hora.
Nesa época ela pasouno moi mal, a familia da casa onde traballaba falaballe mal e insúltabaa constantemente.
O dono da casa era moi machista, sempre se comportaba moi mal con ela.
Miña avoa pasou pola época máis difícil da súa vida.

Cando miña nai e miña tía cumpliron os 15 anos empezaron a traballar tamén de limpiadoras noutras casas de Calo, o comportamente seguía a ser moi machista e sentíanse supieriores a miña nai e avoa por ter moitos máis cartos que elas.
Miña nai non podía estudar o que quería pola falta de cartos na familia, xa que o soldo era minimo.

Título

A miña avoa

 

Valentina Eletto Rivas · 10 noviembre 2022 17:33


Foto coa persoa entrevistada

Idade
67

Historia
A miña avoa foi a escola con nenos e nenas de todalas idades nun colexio pequeno, no que estudaban cun libro que contía todas as materias que debian saber.

Aos 17 abriu unha cafetería e sala de festas na Serra de Outes, a cal tiña dada de alta a nome da súa nai porque daquelas era menor de idade.

Despois de casar co meu avó, aos 26, empezou a traballar nunha marisquería vendendo productos durante 6 anos en Palencia e outros 6 ou 7 anos en Serra de Outes.

Ela deixou de traballar cando a miña nai tiña aoredor de 13 14 anos.

Agora o que máis lle gusta facer e calcetar e facernos xerseis, bufandas e demáis.

Fotos adicionais

Título

Silvia Dios Pérez, caixeira.

 

Emma Gaciño dios · 8 noviembre 2022 19:04


Foto coa persoa entrevistada

Idade
44

Historia
Silvia naceu o 2 de maio de 1978 en Ribeira, viviu cos seus pais e mais o seu irmán maior durante a sua infancia/adolescencia.
Tivo unha infancia normal, asistía a escola e polas tardes estudaba, facía os deberes ou iba a casa da sua avoa que vivía preto dela, xa que lle encantaba coidar aos animais que tiña a súa avoa.
Cando acabou os estudos obligatorios estudou para ir a universidade, pero nunca acabou a carreira. Con 19 anos fai practicas nunha xestoria, aunque nunca lle gustara ese traballo sempre tivo na mente traballar, non quería quedar de brazos cruzados. Os seus pais(os meus avos) non llo impediron mais sempre tiveron unha mentilidade mais antiga, que o home é o que traballa e a muller queda na casa, por eso mismo non era o mais normal/correcto para eles pero como xa dixera: non llo impediron, aunque a miña nai se sentía un pouco oprimida por ser muller e veía que beneficiaban mais o seu irmán ca ela.
Finalmente despois de deixar os estudos decide que quere gañar algo de diñeiro para pagarse o carne de conducir, para iso comenza a traballar en Congalsa, unha fabrica de conxelados que había cerca da súa casa, onde os horarios de traballo eran inhumanos, entraba pola maña temprano e saía pola noite. Por esos anos coñece ao meu pai nunha festa da súa cidade e empezan a saír.
Despois duns anos tranquilos Silvia vai o hospital por culpa dun vulto que tiña no pescozo, alí lle din que é cancro, coa idade de 24 anos a miña nai ten que superar un cancro chamado Linfoma de hodgking; afortunadamente a idade de 26 anos consigue superalo e un ano despois casase co meu pai.
Despois de traballar moitos anos en Congalsa deixa o traballo e busca algo mellor en Santiago, xa que se vai vivir preto de alí co meu pai, concretamente en Bertamiráns, traballa en moitos sitios ata que encontra un empleo que lle convence, no que está actualmente e ten moitas das súas amigas, nun Dia en Santiago.
Tres anos despois de casarse ten a súa primeira filla chamada Emma e dous anos mais tarde a súa segunda e última filla chamada Paula.
Actualmete vive nun piso en Bertamiráns co seu marido e as súas duas fillas.

Fotos adicionais

Fotos adicionais

Fotos adicionais
« Atrás