KaleidoScapes

Geography and History of Ames

Nin fadas nin princesas « Atrás    

Título

Pepita Sande (traballo no campo)

 

Anxo Lara Abeijón · 9 noviembre 2022 17:10


Foto coa persoa entrevistada

Idade
70

Historia
A miña avóa xa se dedicaba desde moi pequena ao traballo no campo. Ela traballaba con vacas, galiñas, porcos, coellos. Ela ordeñaba as vacas e cultivaba cebolas, allos, balocas, millo, centeo, avéas... Iba ao monte a conseguir leña, piñas, algo que ten que ver con camas para vacas, e estercól que usaban para o abono. Usaba múltiples ferramentas coma o sacho, o fouciño, a orquilla; para apañar a herba. Lle gustaba traballar no campo, na actualidade ten unha horta na que cultiva tomates, mazás, laranxas, limóns, cenorias, e moito máis. Aínda ten galiñas, que lleva dan ovos. E unha experta en trabajo do campo para mín.

Título

Constancia Ardións López, Traballos Agrarios.

 

Ángela Mayo Dosil · 5 febrero 2020 23:19


Foto coa persoa entrevistada

Idade
76

Historia
Constancia Ardións López naceu o 8 de Setembro de 1943 en San Martiño de Broño, Negreira, e é a miña avoa paterna.
Foi a segunda de catro irmáns, dous varóns e dúas mulleres e traballou a longo da súa vida de diferentes maneiras.
De pequena, hasta os 15 anos, foi á escola. Había dous horarios, pola mañá e pola tarde mais pola tarde non era obrigatorio acudir no caso de que na casa precisaran a súa axuda.
Desde unha curta idade, tivo que axudar na casa facendo a comida, cuidando dos seus irmáns pequenos e a súa avoa ademais doutros traballos fóra da casa como por exemplo sacar a pacer as vacas ou muxilas, ir aos pozos a lavar a roupa ou mesmo ir a buscar auga para beber ou para o uso na casa xa que non había auga corrente.
Ao contrario de seu irmán maior varón, tivo que deixar de estudar aos 15 anos. Foi a única dos catro que non obtivo ningún tivo de estudos.
Como non tivo a oportunidade de estudar, adicouse a agricultura, gandaría e aos cuidados de diversas persoas da familia, tamén exerceu arredor de seis meses de costureira. Por outra banda, tamén se adicaba a vender leite en moi pouca cantidade xa que procedía da gandaría e agricultura de autoconsumo e vivía bastante xente na casa.
Miña avoa afirma que nunca se tivo en conta a opinión de moitas mulleres á hora de decidir o seu futuro ademais do nulo recoñecemento do seu esforzo nos duros traballos. Obviamente a familia non remuneraba ás súas fillas que traballaban na casa e no caso de que traballaran fora, eran pagadas con comida.
Despois de casar co meu avó, tiveron seis fillos, dous varóns e catro mulleres. Deles, dúas mulleres e os dous homes obtiveron estudos completos e desos, só as mulleres e un dos varóns remataron os estudos universitarios.
Adicouse á crianza dos fillos, ademais do coidado do resto da familia da casa e continuou na labor de traballar as terras e os animais mantendo como oficio frustrado a costura.
Ao final da súa vida laboral, obtivo a pensión agraria xunto con diversas secuelas producidas polas condición extremas de traballo (chuvia, frio, sol,etc.) nas articulacións e osos.

Título

Pilar Cantelar era costureira

 

Carla Gómez Vilas · 10 noviembre 2022 18:41


Foto coa persoa entrevistada

Idade
76

Historia
A miña avóa Pilar naceu no ano 1946 en Ons, unha aldea do concello de Brión. Vivían na mesma casa os 8 irmáns (3 mulleres e 5 homes), dos cales a miña avoa era a menor; os seus pais e unha tía.
A primeira desigualdade entre homes e mulleres máis destacable ocurríu na escola. No colexio ao que ía separaban ós nenos e ás nenas, e os nenos tiñan profesor e as nenas profesora. Ademais tamén había diferenza en algunhas asignaturas, por exemplo, as mulleres tiñan costura. Á miña avoa encantábanlle estas clases; dende sempre quíxose dedicar á costura.
Na casa, tamén había desigualdade. Cando tiñan que facer un traballo que requería máis forza, como arar no campo, acudían ós fillos homes. E cando tiñan que poñer a mesa, lavar a louza ou facer a colada eran as mulleres as encargadas.
A miña avoa quería ser modista, polo tanto aínda que sabía coser quería estudar corte e confección, para facer os patróns das prendas de roupa etc; pero o seu pai non lle deixou.
Cando casou co meu avó marchou a vivir a Coruña. Ao meu bisavó non lle gustaba o meu avó para casar ca súa filla, xa que viña dunha familia pobre.
Xa en Coruña, o meu avó traballaba e a miña avoa era ama de casa, e coidaba dos catro fillos que tiñan, unha nena e tres nenos. Ás veces cosía encargos e gañaba algo de diñeiro, a pesar de que non era o seu traballo. Tamén cosía a maior parte da roupa da familia.

Título

María Teresa García Piñeiro, ama de casa

 

Samuel Míguez Blanco · 7 febrero 2020 17:19


Foto coa persoa entrevistada

Idade
79

Historia
Dende pequena, a miña avoa sempre estivo traballando, aina que non se recoñecera como tal. Ela foi a única rapaza entre moitos irmáns, polo que dende pequena tivo que axudar na casa a súa, a facer as camas, a lavar a roupa, a facer a comida, entre outras. Ela tamén axudou no campo xa que era unha das máis maiores da familia, tivo que levar a pastar o gando e as veces ata labrar o campo. Cando tiña 14 anos, nos seus ratos libres, collía fruta do campo e ía vendela o mercadillo, que estaba a 30 minutos de onde vivía para, facíao para gañarse uns cartos para axudar a familia máis para os seus gastos persoais. Cando marchou de casa, encontrou un home, o meu avó, con quen pasou o resto da súa vida, con 23 anos tivo a súa primeira filla, os 25 a segunda e con 29 o último fillo, o meu pai. Enton, tivo que traballar como ama de casa educando os seus fillos. Miña avoa sempre foi moi traballadora e sempre tivo unha vida moi axetreada chea de traballo, ainda que moita xente da súa época, non a consideren coma unha traballadora.

Título

María Teresa Amigo Jayo, ama de casa e dependenta dunha tenda de ultramarinos.

 

Paula Merelles González-Amigo · 2 febrero 2020 20:29


Foto coa persoa entrevistada

Idade
79

Historia
María Teresa Amigo Jayo traballou como dependenta na tenda do seu pai durante 25 anos, e foi ama de casa durante toda a súa vida. En total eran 4 irmáns, ela, dúas irmás e un irmán. O seu irmán tubo a posibilidade de estudar enxeñería industrial e traballar diso, algo que non todas as súas irmás e ela puideron facer. Nos seus tempos, non era usual que unha muller estudase, nin Teresa nin a súa irmá maior puideron facelo, con todo a irmá pequena, Margarita, puido estudar. Viron que era unha gran oportunidade para ela, e acabou estudando e dedicándose á psicoloxía. Teresa deixou os estudos pouco despois de acabar, o que actualmente consideramos o bacharelato. A ela sempre lle gustaban as matemáticas e quería estudar algo relacionado con iso, pero sempre tivo claro que non sería posible, porque para iso, tería que ser un home. Ao deixar os estudos, dedicouse ao coidado do fogar xunto coa súa irmá maior e a súa nai, que o compaxinaba traballando na tenda de ultramarinos do seu pai, ´´Casa Demetrio``, na que non recibía ningún tipo de soldo. Traballar na tenda era entretido para ela porque coñecía a persoas e aprendía moito falando con elas. Con 20 anos, a súa nai faleceu e tubo que coidar da súa irmá pequena e facer da súa nai ela soa, xa que a súa irmá maior estaba casada e xa non vivía con eles. Compaxinar o traballar na tenda e encargarse do fogar era o normal para ela, antes de ir á tenda deixaba a comida feita e a casa limpa e ao chegar seguía recollendo a casa, facía a cea, coidaba á súa irmá...

Na actualidade, Teresa non recibe ningún tipo de pensión de xubilación. Na súa opinión, a súa vida estivo condicionada polo feito de ser muller, xa que non puido continuar cos seus estudos, non recibía un soldo cando traballaba na tenda, non se valoraba o seu traballo de ama de casa...Teresa pensa que aínda que a situación da muller mellorou nas últimas décadas, aínda queda bastante por facer. Agora que unha muller estude e traballe é algo completamente normal, algo que antes non ocorría. Se nacese na nosa xeración, probablemente Teresa estudaría a carreira de matemáticas e traballaría nalgún sitio onde cobraría un soldo, e non tería que ser ama de casa, e no caso de que o fose, recoñeceríaselle. Teresa aconséllanos aos mozos e mozas da actualidade que fagamos todo o posible por conseguir o que desexamos, tema estudos, traballo... Que borremos da nosa mente a visión de que a muller é a única que pode facer cousas do fogar, e sobretodo que gocemos.

Fotos adicionais

Fotos adicionais
« Atrás