Patio con(vida)

Botánica « Atrás    

Nome científico da planta

Salix babylonica

 

Javier Alejandro Gonçalves Moros · 7 febrero 2025 11:33


Familia da planta
Salicaceae

Nome común da planta
Salgueiro chorón

Información destacada
Hai unha canción titulada "Sauce", dun rapero chamado Dillom. que fai referencia ós "choros" dos outros artistas; como a conformación das súas pólas pendurantes, en forma de bágoas. Ao mesmo tempo, utiliza a palabra "sauce", có seu significado en inglés (que literalmente sería salsa), esta palabra fai referencia ao prestixio e fama que ten un artista na industria. A min gústame moito este cantante, e cando escoitei o nome desta árbore, non dubidei en elexirlo.

Información botánica da planta
Procedencia
O salgueiro chorón é unha árbore nativa de Asia, concretamente da rexión de China, Xapón e do norte da India. Foi introducida en galicia e en moitas partes, incluíndo Europa, América do Norte e América do Sur, debido ao seu uso ornamental e á súa capacidade de adaptación a climas diversos.
Descrición xeral
O salgueiro chorón (Salix babylonica) é unha árbore de tamaño mediano a grande, moi coñecida polas súas ramas longas e pendentes que lle dan un aspecto elegante e delicado. A súa figura caracteriza-se pola caída dos ramos, que dan a sensación de "chorar", e polo verde brillante das súas follas estreitas e lanceoladas.
Tronco ou talo
O tronco do salgueiro chorón é recto e delgado, cunha cor de casca que tende a ser grisácea ou marrón claro. A súa superficie é lisa cando a árbore é xoven, pero pode volverse máis rugosa e escamosa ao longo do tempo. Este tronco pode alcanzar varios metros de altura, proporcionando unha estrutura sólida e robusta para os seus ramos colgantes.

Folla: As follas do salgueiro chorón son lanceoladas, longas e
Folla
As follas do salgueiro chorón son lanceoladas, longas e estreitas, cunha cor verde brillante na parte superior e máis pálidas ou plateadas na parte inferior. O bordo das follas é lixeiramente serrado, e teñen unha textura suave e flexible. Estas follas teñen unha característica forma de caer en lixeiros lóbulos ou ondulacións, facendo que a árbore teña un aspecto moi dinámico, especialmente cando o vento as move.
Flor
As flores do salgueiro chorón son pequenas e dispostas en amentos, que son inflorescencias alongadas. Aparecen na primavera antes de que as follas se desenvolvan completamente. As flores son de cor amarela ou verde pálido e non son especialmente vistosas, pero teñen un aroma suave que atrae a insectos polinizadores. O proceso de polinización é fundamental para o desenvolvemento das sementes que a árbore disemina ao longo do tempo.
Froito
O froito do salgueiro chorón é pequeno e consta de cápsulas que contén numerosas sementes finas e escuras. Estas cápsulas abren cando maduran, liberando as sementes que son transportadas polo vento. A súa dispersión é eficiente, xa que as sementes son moi lixeiras e facilmente levadas a novas localizacións para xermolar.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
O salgueiro chorón, como outras especies do xénero Salix, foi utilizado na medicina tradicional debido ás súas propiedades antiinflamatorias e analxésicas. A casca do salgueiro contén salicina, un composto semellante ao ácido acetilsalicílico (aspirina), polo que se usaba para aliviar dores, reducir febre e tratar problemas articulares. A súa infusión tamén foi utilizada para tratar diversas afeccións respiratorias, como a tos e a gripe.
Usos alimentarios
No ámbito alimentario, o salgueiro chorón non ten un uso directo moi común, pero as súas ramas son utilizadas na elaboración de cestas e outras pezas artesanais que poden estar relacionadas coa recollida de alimentos ou a súa conservación. Na antigüidade, algunhas civilizacións utilizaban as follas de salgueiro en infusións, pero o seu uso como alimento directo non é habitual.
Usos funcionais
O salgueiro chorón ten un uso funcional na jardinería e na paisaxística. Debido á súa capacidade para crecemento rápido e a súa habilidade para absorber grandes cantidades de auga, é comúnmente plantado ao redor de corpos de auga ou en zonas propensas a inundacións. As súas raíces tamén son útiles para estabilizar os chans e evitar a erosión, polo que pode ser utilizado en proxectos de conservación de terras.
Usos lúdicos
A beleza do salgueiro chorón tamén ten un papel no ámbito lúdico, xa que a súa estrutura única e ramificada invita ao xogo, especialmente en xardíns e parques. Os seus ramos colgantes crean un espazo de sombra natural e un ambiente misterioso que pode ser moi atractivo para os nenos e os adultos que busquen momentos de tranquilidade ou xogos na natureza. Tamén é utilizado en espazos recreativos debido ao seu impacto estético e a súa capacidade de crear ambientes agradables e acolledores.
Usos rituais
O salgueiro chorón aparece en diferentes culturas como un símbolo de renovación e transformación, debido ao seu crecemento rápido e á súa apariencia que cambia coas estacións. En algúns rituais pagáns e xudeus, as súas ramas foron utilizadas en celebraciones de primavera, simbolizando a renacemento da natureza. O seu uso en festivais ou cerimonias relixiosas pode estar relacionado coa conexión coa natureza e cos ciclos da vida.
Lendas, refráns e mitos
O salgueiro chorón está rodeado de varias lendas e mitos que lle confiren un aire místico. Na mitoloxía celta, o salgueiro era considerado unha árbore sagrada asociada coas lendas de sabedoría e protección. Moitos crían que as súas ramas colgantes representaban a conexión entre os mundos dos vivos e os mortos. Tamén se dicía que o salgueiro podía ser utilizado para atraer espíritos e que as súas follas flotantes sobre a auga eran un símbolo de transformación espiritual. Na mitoloxía chinesa, o salgueiro é unha árbore que simboliza a mellora e a inmortalidade, representando tamén a beleza efémera da vida.
Historia da planta
El sauce llorón es nativo de Asia, específicamente de regiones de China, Japón y el norte de la India. Su nombre científico, Salix babylonica, hace referencia a Babilonia, aunque no se sabe con certeza si la especie proviene de allí o si el nombre fue dado debido a su relación simbólica con el río Éufrates y la antigua Mesopotamia. El sauce llorón ha sido cultivado desde tiempos antiguos en estas regiones, donde era valorado tanto por su belleza ornamental como por sus propiedades funcionales y medicinales. Fue durante el siglo XVIII que esta especie comenzó a ser introducida en Europa y, más tarde, en América, donde rápidamente se convirtió en un árbol ornamental popular por su atractivo visual.

Fontes secundarias empregadas
https://es.wikipedia.org/wiki/Salix_babylonica
https://genius.com/Dillom-sauce-lyrics


Audio
 

Alejandra Castaño Ares · 12 abril 2025 16:45



Nome científico da planta

Euphorbia helioscopia 

 

Irene Rodiles Lago · 22 febrero 2021 20:26


Familia da planta
Euphorbiáceas.

Nome común da planta
Leiteiriña, ollaosol, leiteira, garrido, titímalo dos vales.

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Patio IES Plurilingüe de Ames A miña planta sitúase fronte ao campo de fútbol 42,867234336 -8,659618602

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Planta de usos varios como medicinal cun valor de 2 sobre 5 de efectividade polos principios activos asociados ao seu látex frecuentemente con propiedades terapéuticas. Tamén purgantes e incluso ornamentais. En medicina popular emprégase para as verrugas e para eliminar os caios dos pés aplicando látex. Agora empréganse fármacos e outras plantas menos perigosas.
Usos alimentarios
Ao mesmo tempo ten grao de toxicidade puidendo irritante para a pel, mucosas e chegar a producir ampoias, quemazón na boca esófago e estómago intensa salivación vómitos e dor de estómago, convulsións contracción de pupilas edema pulmonar e incluso de maior gravidade.
Debe evitarse o contacto do látex coa pel pois pode producir dermatitis e si o látex vai aos ollos, naríz ou boca xera irritacións ou inflamacións dolorosas.
Si tomamos esta substancia pode chegar a ser mortal, dependendo da cantidade.
Os animais herbívoros respectan estas prantan e non se acercan a elas pero hai casos de animais intoxicados ao comer herba e forraxe que contén esta pranta seca no seu interior.

Usos funcionais
Debido ao látex ten uso na industria e incluso para teñir (as inflorescencias proporcionan cor amarillento na la utilizando como mordiente alumbre). Curiosamente emprégase na industria farmacéutica.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
Non atopei información.
Lendas, refráns e mitos
Non atopei información.
Historia da planta
Esta planta, de porte y cobertura diversa, terófitos (só perduran as semillas na época desfavorable). Require de chans lixeiros ou medios, moita luz e pouca humidade para xerminar e aparece con frecuencia de xeito espontáneo en terreos baldíos, chairas, á beira das estradas e fóra da franxa do bosque nas rexións temperadas de Europa. Os chans precisan ser nitrificados, máis ben alcalinos, iluminados, en xeral en zonas removidas por influencia humana como cunetas, escombreras, bordes de camiños, hortas, eirais etc. Entre o nivel do mar e 1500 metros de altitude.
Crece a plena luz ainda que soporta sombra. Pisos colinos. Precisa Calor. Continentalidade Intermedia e Chans moderadamente secos a húmidos. En canto a acidez chans ricos en bases; pH 5.5 - 8; indicadora de alcalinidade. 

As especies arbustivas, arbóreas case exclusiva nos trópico e subtrópicos. Das especies recoñecidas en europeas autóctonas son herbáceas con follas sen estipulas, inflorescencia primaria pleocasial, ciatios con nectarios sen apéndices pealodeos e semillas con carúncula.

Distínguense dos subespecies:
A helioscopia, mayor (ata 40 cm), cun so taio (as veces pouco ramificada na base) e radios da inflorescencia pelosos, e
A helioscopioides, menor (ata 10 cm), con varios taios e radios da inflorescencia glabros.
Florece desde xaneiro-febreiro ata maio-xuño.

Fontes secundarias empregadas
www.plantasyhongos.es/herbarium/htm/Euphorbia_helioscopia.htm, Acceso día 02/02/2021.
www.plantasyhongos.es/herbarium/htm/Euphorbiaceae.htm. Acceso día 02/02/2021.
Romero Buján MI (2008): Catálogo da flora de Galicia. IBADER. Instituto de Biodiversidade Agraria e Desenvolvemento Rural. Universidade de Santago de Compostela, Campus Universitario s/n E-27002 Lugo, Galicia. Pp 58-59.
www.youtube.com/watch?v=xDpP1mNMNIs. Euphorbia Helioscopia @ Fiori e piante della montagna bellunese 02.04.2015. Acceso día 02/02/2021.
www.theplantlist.org/about/#wcs. The Plants list. A working list of all plant species. Acceso día 02/02/2021.
www.floraiberica.es/floraiberica/texto/pdfs/08_108_06%20Euphorbia.pdf. Acceso día 02/02/2021 C.Benedi, J.Molero, J.Simon & J. Vinces Pp.211-285
www.asturnatura.com/especie/euphorbia-helioscopia.html. Accesos días 02/02/2021 e 14/02/2021.
asturnwww.youtube.com/watch?v=xDpP1mNMNIs. Euphorbia Helioscopia @ Fiori e piante della montagna bellunese 02.04.2015. Acceso día 02/02/2021atura.com "Euphorbia helioscopia L.". Asturnatura.com [en línea]. Num. 127, 10/05/07. Consulta: 02/02/2021. www.asturnatura.com/especie/euphorbia-helioscopia.html>.ISSN188 5068.
www.wikiwand.com/es/Euphorbia_helioscopia. 08/02/2021 Sobre historia de planta.
floradegalicia.wordpress.com/2017/10/18/euphorbia-helioscopia-subsp-helioscopia/. 14/02/2021 Flora de Galica (identificando plantas y otras cosas por la naturaleza gallega.
lantassilvestresdeasturias.blogspot.com/2019/05/lecherina-lechetrezna-comun-lecheruela.html. 16/02/2021. Plantas silvestres de Asturias.
acorral.es/malpiweb/florayfauna/lecherula.html 16/02/2021 (material gráfico nombre común).
Coleccións
FCO: Portal de Datos de GBIF, www.gbif.net. 28-07-2009. Herbario FCO, Facultade de Ciencias de Oviedo. Consulta. 02/02/2021.
LEB-CORMO: Portal de Datos de GBIF, www.gbif.net. 28-07-2009. Herbario da Universidade de León. Consulta. 02/02/2021.
www.floraiberica.es/floraiberica/texto/pdfs/08_108_06%20Euphorbia.pdf consulta 16/02/2021.
www.unavarra.es/herbario/htm/Euph_heli.htm. Consulta 18/02/2021


Nome científico da planta

Salix viminalis.

 

Antón Abalo Santamaría · 7 febrero 2025 16:50


Familia da planta
Salicáceas.

Nome común da planta
- Correeiro.
-Vimbieira.
-Bringueiro.
-Mimbreiro.
-Trogalleiro

Información destacada
A vimbieira (Salix viminalis) é moito máis que unha simple árbore: foi clave na historia da medicina, xa que da súa casca extraíase a salicina, o principio natural da aspirina. Ademais, os seus flexibles vimbios levan séculos sendo usados en Galicia para a cestería, un oficio tradicional que pervive ata hoxe. Co seu crecemento rápido e resistencia, tamén se emprega para restaurar ribeiras e fixar solos, converténdoa nunha aliada natural contra a erosión.

Información botánica da planta
Procedencia
A Salix viminalis é orixinaria de Europa e Asia. En Galicia, é unha especie autóctona que medra de forma natural nas ribeiras dos ríos e en zonas húmidas. Foi utilizada desde hai séculos para a fabricación de cestos, mobiliario e outros obxectos trenzados debido á flexibilidade das súas pólas.
Descrición xeral
A Salix viminalis é un arbusto ou pequena árbore que pode alcanzar entre 3 e 6 metros de altura. Ten un crecemento rápido e numerosas pólas delgadas e flexibles.
Tronco ou talo
O tronco é delgado e pouco ramificado, cunha cortiza lisa de cor marrón agrisada. A medida que a planta envellece, a cortiza pode presentar pequenas gretas.
Folla
As follas son longas e estreitas, cunha forma lanceolada (que ten forma de punta de lanza). Miden entre 10 e 20 cm de longo e teñen un ton verde brillante pola parte superior, mentres que a parte inferior é máis pálida e ten unha textura sedosa. Son follas caducas, polo que caen no outono.
Flor
As flores aparecen en primavera e agrúpanse en amentos alongados. Son pequenas e de cor amarela ou esbrancuxada. As flores masculinas e femininas atópanse en árbores distintos, xa que a especie é dioica.
Froito
O froito consiste en pequenas cápsulas alongadas que conteñen sementes con pelos algodonosos. Maduran a finais da primavera ou comezos do verán e son dispersadas polo vento.

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
A Salix viminalis ten propiedades medicinais grazas á presenza de salicina na súa casca, un composto que o corpo converte en ácido salicílico, precursor da aspirina. Historicamente, utilizouse en infusións para aliviar dores de cabeza, febre e inflamacións. Tamén foi empregada para tratar reumatismo e afeccións articulares.
Usos alimentarios
Non atopei información sobre usos alimentarios da Salix viminalis.
Usos funcionais
A principal utilidade da Salix viminalis é a fabricación de obxectos trenzados, como cestos, valados e mobles lixeiros, debido á flexibilidade das súas pólas. Ademais, utilizouse en construcións tradicionais, como reforzo de muros e teitos. Outro uso relevante é na restauración de ribeiras e solos erosionados, xa que as súas raíces axudan a estabilizar o terreo. Tamén se investiga o seu uso como biomasa para producir enerxía.
Usos lúdicos
As varas de vimbio empregáronse tradicionalmente na fabricación de xoguetes sinxelos, como arcos e pequenos obxectos trenzados para nenos.
Usos rituais
Non atopei información sobre usos rituais da Salix viminalis .
Lendas, refráns e mitos
Existen referencias populares ao vimbio en diversas culturas europeas, sobre todo en relación coa súa flexibilidade e resistencia. Algúns refráns comparan a capacidade de adaptación das persoas coa do vimbio, que se dobra pero non se rompe.
Historia da planta
Non atopei información histórica da Salix viminalis .

Fontes secundarias empregadas
Wikipedia : Salix viminalis. https://es.wikipedia.org/wiki/Salix_viminalis, Acceso o día 7/02/2025.

Botánica Galega : Características e usos da Salix viminalis. www.botanicagalega.org, Acceso o día 7/02/2025.

Asociación para a Conservación do Medio Ambiente Fluvial : Plantas ribereñas: O papel de Salix viminalis na protección de ribeiras. www.acmf.org, Acceso o día 7/02/2025.

ILG : Amento. https://ilg.usc.es/indices/?m=2003&f=1&o=1, Acceso o día 7/02/2025.

Academia Galega: Amento. https://academia.gal/dicionario/-/termo/amento, Acceso o día 7/02/2025.

ÁrbolApp: Salix viminalis. https://www.arbolapp.es/especies/ficha/salix-viminalis/, Acceso o día 7/02/2025.

Sierra de Baza: Mimbrera. https://sierradebaza.org/fichas-tecnicas/fichas-flora-plantas/flora-j-a-n/mimbrera-salix-fragilis, Acceso o día 7/02/2025.

Fontes Orais: Miña tía Alexandra e miña avoa Elvira.


Nome científico da planta

Rhododendron ponticum

 

Santiago Vilas Pampín · 6 febrero 2021 17:15


Familia da planta
Ericáceas

Nome común da planta
Rododendro

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Rododendros Un pequeno patio interior cheo de rododendros 42,867748604 -8,658913742
2 Rododendro Rododendro ponticum que se atopa en frente do partal 42,867857715 -8,658756243

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Non atopei información.
Usos alimentarios
Non atopei información.
Usos funcionais
Non atopei información.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
Nalgunhas partes del mundo, pódese tomar unha dose controlada de mel (a mel consumida en grandes cantidades producida co pole das flores desta planta é velenosa, provocando hipotensión severa y bradicardia en humanos) para inducir alucinacións con fins espirituais ou psicolóxicos.
Lendas, refráns e mitos
Non atopei información.
Historia da planta
A evidencia fósil mostra que tiña un rango maior na parte do sur e oeste de Europa antes do Último Máximo Glaciar, fai uns 20.000 años.
Foi observada polo botánico Joseph Pitton de Tournefort durante os seus viaxes polo Cercano Oriente no 1700–1702, polo que recibiu o seu nome de Linneo para identificar o antigo reino nas costas sur do Mar Negro , Ponto , no que medrou. No outro extremo da súa área de distribución, no sur de España, o amigo o correspondente de Linneo, Clas Alströmer, encontrouno medrando co adelfa. Introdúxose en Gran Bretaña como un arbusto ornamental no 1763, e logo plantouse como cobertura para aves de caza. Agora considerase unha especie invasora.
Os rododendros fixéronse famosos en Europa durante a segunda metade do século XIX, despois de facerse unhas explotacións botánicas que por aquel entón no Extremo Oriente.
A vistosa fermosura das súas floracións pronto cativou aos amantes dos xardíns e das plantas en xeneral, isto é o que levou á inquietude dos exploradores á hora de facerse cunha boa cantidade de exemplares. Grazas a isto, hoxe en día as variedades que hai no mundo son moi interesantes e nos permite ter rododendros de case todas as formas e cores.


Fontes secundarias empregadas
Páxina web: Última vez consultada:
https://es.wikipedia.org/wiki/Rhododendron 21/02/2021
https://es.wikipedia.org/wiki/Rhododendron_ponticum 21/02/2021
https://en.wikipedia.org/wiki/Rhododendron_ponticum 21/02/2021
https://plantasyflores.pro/rododendro/ 21/02/2021
https://www.flores.ninja/rododendro/ 21/02/2021


Nome científico da planta

Hedera helix.

 

Mauro Rodríguez González · 22 febrero 2021 19:00


Nome común da planta
Hiedra.

Fotografías da planta

Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Sur Hay bastantes sitios en el instituto donde se puede encontrar,en árboles,muros, paredes... Yo pùse este sitio ya que es en el que mas abundancia de esta planta hay. 42,867156576 -8,658849631

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Esta planta contiene taninos y sales en sus hojas, los cuales pueden utilizarse para curar heridas y llagas.
También es muy buena para el sistema respiratorio.
Además, las saponinas de la planta ayudan a combatir la celulitis y reducir las varices.
Usos alimentarios
Non atopei información.
Usos funcionais
Esta planta es muy barata y se puede usar como decoración en interiores como hasta exteriores.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
Non atopei información.
Lendas, refráns e mitos
Non atopei información.
Historia da planta
Se cree que su fácil dispersión por las aves la ayudó a colonizar de nuevo amplias zonas de donde había desaparecido durante las glaciaciones.


Nome científico da planta

El nombre científico del Olmo es Ulmus minor.

 

María Sanmartín Villanueva · 7 febrero 2025 16:11


Familia da planta
La familia es Ulmaceae.

Nome común da planta
Tocoume o Olmo común ou negrillo.

Información destacada
- Antigamente, o olmo era utilizado para fabricar varas de adiviñación e en rituais de fertilidade e protección. As súas raíces profundas axudaban a estabilizar o solo, sendo útil en zonas de risco de erosión.

-Na antigüidade, pensábase que plantar un olmo na porta de entrada dunha casa ou xardín ofrecía protección contra os malos espíritos. A súa forza e estabilidade simbólicas fixéronlle merecer este status protector.

-O olmo tamén aparece na simbología celta, onde se consideraba unha árbore de transición. Este simbolismo asociábase co ciclo da vida e a morte, especialmente porque a súa madeira se utilizaba en rituales de pasaxe ou de transición.

- A grafiose, unha enfermidade fúngica transmitida por insectos, matou gran parte dos olmos en Europa desde mediados do século XX. Este fungo ataca as raíces e o sistema vascular da planta, causando a súa morte en poucas semanas.

- A lo largo de la historia, el olmo ha sido un símbolo de sabiduría y protección en la literatura y el folclore. En muchas tradiciones, se le consideraba un árbol sagrado, que representaba la conexión entre el mundo terrenal y el espiritual, y un guardián de secretos, asociado a la fortaleza y la trascendencia.

Información botánica da planta
Procedencia
O olmo común (Ulmus minor) é orixinario de Europa, o norte de África e Asia occidental. É unha especie autóctona da Península Ibérica, incluída Galicia.
Descrición xeral
Árbore de porte elevado e robusta, que pode acadar unha altura de ata 40 m.
Tronco ou talo
Tronco recto e groso, cunha cortiza de cor gris parda que se fissura en placas co paso do tempo.
Folla
Follas pequenas (4-9 cm), ovadas, con bordo serrado e base asimétrica. Son verdes escuras e póñense amarelas no outono.
Flor
Flores pequenas, de cor avermellada, sen pétalos, e aparecen antes das follas na primavera.
Froito
É unha sámara aplanada cunha semente central, dispersada polo vento. Adoita ter máis ou menos 1 cm de diámetro e unha asa membranosa ao redor da semente, que facilita a súa dispersión polo vento (anemócora).

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
- Cicatrizante e antiinflamatorio: A cortiza interna do olmo úsase para tratar feridas, queimaduras e inflamacións da pel. En forma de cataplasma, axuda a acelerar a curación.

- Expectorante e suavizante da gorxa: As infusións de cortiza ou follas úsanse para aliviar a tose, a faringite e a bronquite, xa que teñen propiedades emolientes (suavizantes).

- Laxante suave: A cortiza contén mucílagos, que axudan a regular o tránsito intestinal sen irritar.

- Diurético: Axuda a eliminar toxinas a través da urina, polo que tradicionalmente se empregaba para tratar afeccións renais e reumatismo.

- Trastornos da pel: As decoccións da cortiza úsanse para tratar eccemas, úlceras e erupcións cutáneas.
Usos alimentarios
- Sementes e Froitos: As sementes de olmo, especialmente as das especies de olmo máis pequenas, poden ser maceradas e trituradas para facer fariña. Tradicionalmente, as sementes foron usadas para preparar pan ou outros produtos de repostería. A fariña de sementes de olmo tamén se pode empregar para espesar sopas e guisos.

- Cortiza Interna: A cortiza interna (a parte máis suave) tamén se pode utilizar para facer infusións, e en algúns lugares, mestúraa con fariña ou cun pouco de mel para mellorar o sabor.

- Follas: As follas novas, cando aínda son tiernas, poden usarse en ensaladas ou como parte de caldos, aínda que non son moi comúns para consumo alimenticio debido ao seu sabor algo amargo.
Usos funcionais
-Mucílagos para cosmética e coidado da pel: A cortiza interna do olmo contén mucílagos, que son sustancias viscosas que teñen propiedades emolientes (suavizantes) e hidratantes. Estes mucílagos utilízanse en produtos cosméticos para tratar a pel seca, a irritación e para mellorar a elasticidade cutánea. Tamén se usaron en pomadas ou ungüentos para aliviar afeccións cutáneas menores.

- Componentes de filtros naturais: Algúns estudos sinalan que o mucílago extraído do olmo pode usarse en filtros naturais para purificar auga, dado o seu poder para absorber impurezas. Tamén se empregou en certas civilizacións antigas como filtro de auga potable.

- Materials naturais e artesanía: A madeira do olmo é coñecida pola súa resistencia e flexibilidade, polo que foi utilizada en traballos de carpintería como a fabricación de mobles ou en a construcción de carros e ferramentas. A súa madeira tamén se usaba en antigos instrumentos musicais debido á súa sonoridade particular.

- Control de erosión en paisaxes: As raíces do olmo son profundas e resistentes, o que fai que a planta sexa útil en proxectos de control de erosión no chan. Plantar olmos en ribeiras e zonas con risco de deslizamentos de terra pode axudar a estabilizar o solo e evitar que se perda terreo.
Usos lúdicos
- Construcción de xogos tradicionais: A madeira do olmo, por ser flexible e resistente, foi utilizada en xogos tradicionais como arcos ou partes de xiros e outros xogos de desporto de campo. A súa flexibilidade permitía crear estruturas lixeiras pero fortes para a diversión ao aire libre.

- Xoguetes antigos: Na antigüidade, a madeira do olmo tamén se usaba para facer certos xoguetes ou figuras para os nenos, grazas á súa facilidade para ser traballada e a súa resistencia ao paso do tempo.

- Actividades de arte e manualidades: Algunhas persoas usaban as ramas ou a cortiza do olmo para manualidades ou proxectos de arte. A cortiza pode ser recollida e utilizada para crear formas ou texturas interesantes en traballos creativos, como a confección de paneles decorativos ou esculturas pequenas.

- Xogo de sombras: En zonas rurais, as grandes copas de olmo proporcionaban un lugar sombreado para xogar ao aire libre durante os quentes meses de verán. A presenza dunha árbore de olmo tamén xera un espazo de recreo, especialmente para xiros de campo ou xogos de socialización ao redor da árbore.
Usos rituais
- Simbolismo de forza e protección: O olmo foi visto como un símbolo de forza e protección en varias culturas. En algúns rituais de protección ou para invocar boas colheitas, as persoas podían plantar olmos ou coller ramas desta árbore. A súa grandeza e resistencia servían como símbolos de estabilidade e seguridade.

- Rituales de fertilidade e crecemento: Debido á súa conexión co ciclo natural das estacións e o crecemento constante, o olmo tamén foi utilizado en rituais relacionados coa fertilidade e a renovación. En certas culturas, podía ser parte de festividades dedicadas á primavera ou á fecundidade da terra.

- Ofrendas e rituais chamando á choiva: Algunhas civilizacións utilizaron partes do olmo en rituais dedicados á chuvia ou a mellorar as condicións climáticas. Este tipo de prácticas era especialmente común en áreas agrícolas que dependían das estacións pluviais para as súas colleitas.

- Rituais de transitoriedade e vida-desaparecemento: En certas tradicións, o olmo tamén pode estar asociado co ciclo de nacemento, morte e renacemento, debido á súa constante renovación e crecemento. Este tipo de simbolismo é común en prácticas espirituais relacionadas coa natureza.

- Corte de madeira para rituais iniciáticos: En algúns casos, as ramas ou madeira do olmo foron utilizadas para a fabricación de varas ou bastóns en rituais iniciáticos ou de paso, especialmente en culturas tribais que consideraban que a árbore estaba conectada con enerxías protectoras e guías espirituais.
Lendas, refráns e mitos
Lendas e mitos:
- Árbore de conexión entre o mundo terrenal e o espiritual: Nalgúns mitos europeos, o olmo era visto como unha árbore que conectaba o mundo dos vivos co dos mortos. A súa robustez e longevidade fixeron dela un símbolo de estabilidade e protección, e en certas tradicións, críase que os espíritos dos antepasados residían nas súas ramas ou raíces. Así, o olmo era considerado un portador de mensaxes e unha árbore de protección espiritual.

- O Olmo e a Morte: En moitas culturas, as árbores como o olmo estaban asociadas con a morte e os ritos funerarios. Na Grecia antiga, por exemplo, as ramas de olmo utilizábanse en certas ceremonias funerarias, porque se pensaba que a árbore podía ofrecer protección e guiado ás almas dos difuntos. Isto tamén se reflicte no simbolismo do olmo como unha especie que perdura no tempo, máis aló da morte.

- Lenda celta do olmo: En algunas lendas celtas, o olmo era considerado unha árbore sagrada, especialmente en relación coas estacións e os ciclos da natureza. Pola súa resistencia e beleza, o olmo tamén estaba asociado coa fertilidade e o crecemento. Unha lenda celta suxire que as persoas que plantaban un olmo xunto á súa casa eran protexidas de maldicións e traxeiras, e que o espírito do olmo vixiaría a casa.

- O Olmo e o Amor: Nalgúns mitos populares de Europa, o olmo era tamén unha árbore que representaba a unión e o amor verdadeiro. A súa conexión entre o mundo dos vivos e dos mortos tamén facía que se considerase un símbolo de vínculos profundos e duradeiros. Por exemplo, en certa lenda de orixe anglosaxona, un parella de mozos prometeuse ao pé dun olmo, e lenda di que se o olmo se mantén forte e saudable, o seu amor durará toda a vida.

- Conexión coa enerxía feminina: En certas tradicións do norte de Europa, o olmo estaba relacionado coas energías femininas e a proteción materna. As mulleres que querían quedar embarazadas ou que buscaban protección para os seus fillos usaban o olmo como símbolo e colocaban pequenas ofrendas á súa sombra. A lenda suxire que o olmo podía outorgar fertilidade ou protección ás nais e aos nenos.

Refráns (Os que encontrei son en castelán):
- «Cuando la rana tenga pelo y lana, y el olmo peras, y aun apenas».
- «El olmo como nace, y el álamo como cae».
- «Es pedir peras al olmo, que no las suele llevar»; o «No pidas al olmo la pera, pues no la lleva»; o «Pedir a los hombres veras, es pedir al olmo peras».
Historia da planta
Non encontrei nada especifico sobre o olmo en relación con algún feito histórico ou persoaxe.

Fontes secundarias empregadas
https://es.wikipedia.org/wiki/Ulmus_minor

https://blog.3bee.com/es/el-olmo-una-planta-autoctona-valiosa-para-la-biodiversidad/

https://colegioaljarafe.es/olmo/#:~:text=Olmo%20Com%C3%BAn%2C%20negrillo%20(Ulmus%20minor)&text=Origen%20del%20nombre%3A%20Ulmus%20es,diferentes%20especies%20de%20olmo%20europeas.

https://conecte.es/index.php/es/plantas/2353-ulmus-minor/usos-tradicionales

https://rosacandel.es/folklore-y-genero/literatura-oral/leyenda-del-olmo-y-de-la-pita-riopar/

https://es.wikiquote.org/wiki/Olmo#:~:text=%C2%ABEs%20pedir%20peras%20al%20olmo,%3A%20pedir%20peras%20al%20olmo%5D.


Fotografías da planta
 

Samuel Martínez Castro · 22 febrero 2021 19:52


Fotografías da planta

Localización no mapa
Parada # Nombre Descripción Latitud Longitud
1 Carballo gallego 42,868282230 -8,658812893

Información histórica sobre as plantas
Usos funcionais
O carballo podese usar para moitas cousas:Portas,mesas,sillas,tarima das casas,incluso para os barriles do viño.Esto dixomo meu pai que foi criado na aldea e sabe moito desto.
Usos lúdicos
Non encontrei moito pero bonecos,trens o xadrez ...Todos estes feitos a man.
Lendas, refráns e mitos
Cando a carballeira zoa, sabe ben a broa.
En xaneiro, mellor carballo que castiñeiro.
Alguns dos moitos refrans que temos do carballo.


Fotografías da planta
 

Sara Eirís Rodriguez · 20 febrero 2021 14:38


Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Utilizase a planta en decocción, xarabe o extracto fluido para tratar os catarros, as bronquitis e a asma
Utilizase notablemente diurética.
O aceite resultante de freír a planta en aceite de oliva ten propiedades beneficiosas contra as hemorroides.
Usos alimentarios
Utilizase sobre todo para ensaladas e suele consumir en cru pola sua textura, aroma e sabor.
Usos funcionais
Non atopei información.
Usos lúdicos
Non atopei información.
Usos rituais
Non atopei información.
Lendas, refráns e mitos
Non atopei información.
Historia da planta
Non atopei información.


Nome científico da planta

Ficus carica

 

Xavi Quintela Duro · 7 febrero 2025 17:18


Familia da planta
Moráceas

Nome común da planta
Figueira

Información destacada
A figueira é unha árbore caducifolia introducida en Galicia fai máis de 2000 anos polos romanos. É propia de Asia, pero a súa facilidade para adaptarse a todo tipo de solos fai que sigamos vendo motas ao noso arredor. As suas grandes copas e verdes follas fan dela unha planta moi recoñecible. O seu froito é o figo, moi típico no verán galego.
Unha curiosidade deste é que en realidade non é un froito senón unha inflorescencia (unha estrutura floral múltiple). O que vemos como un froito é en realidade unha especie de "bolsa" na que se aloxan as pequenas flores, as cales, por desgraza, non son visibles a simple vista. Este tipo de froito é coñecido como sicono. Ademais, dentro de cada figo, pode haber unha pequena especie de abella chamada Ape figorum, que é responsable de polinizar a figueira. Estas abellas entran no sicono por unha pequena apertura, chamada ostíolo, e, ao facer isto, polinizan as flores dentro do froito. Como resultado, os figos non sempre son "completamente naturais" en sentido estricto, xa que a súa formación depende dunha interacción especial entre a planta e a abella.

Información botánica da planta
Procedencia
Procede de Caria, unha rexion asiatica que hoxe en día é Turquía. A figueira foi introducida en Galicia probablemente durante a época romana, hai máis de 2.000 anos. Os romanos levaron consigo moitas plantas útiles ás rexións que conquistaron, e a figueira era unha delas debido á súa importancia económica e alimentaria no Mediterráneo.

Porque se introduciu?
Valor alimenticio: Os figos eran un alimento básico para os romanos.
Facilidade de cultivo: A figueira é unha planta resistente, que pode medrar en solos pobres e tolera períodos de seca, o que a fai axeitada para climas diversos.
Usos domésticos: Ademais dos figos, as súas follas e madeira tamén tiñan aplicacións na vida cotiá.
Descrición xeral
É unha árbore mediana, de 3 a 10 metros. Ten unha copa ampla e redondeada, a miúdo irregular, debido ás pólas que se estenden de forma aberta e algo retorta. Isto dálle un aspecto estético e recoñecible. As súas pólas son grosas, tortas e teñen unha textura lisa. Moitas veces presentan latex branco se se rompen.
Tronco ou talo
O tronco é curto, groso e retorto, con casca de cor gris clara.
Folla
As follas son grandes, lobuladas e de cor verde intenso. Teñen un aspecto rugoso pola parte superior e son máis suaves na inferior.
Flor
A flor da figueira é moi peculiar e diferente da maioría das flores, porque non é visible externamente como noutras plantas. O figo non é un froito propiamente dito, senón un sicono, que é unha estrutura que contén no seu interior moitas flores diminutas.
Froito
O figo é un receptáculo carnoso, oco por dentro, onde están as flores fecundadas que se converten en sementes. Ten unha forma ovalada ou de pera, cun tamaño que adoita variar entre 3 e 10 cm de longo, dependendo da variedade. O interior é carnoso, de cor vermella, rosada ou branca, cunha textura branda e granulada debido ás sementes. Os figos son doces e suculentos, grazas á alta concentración de azucres cando están maduros. Este froito é típico do outono e o verán

Información histórica sobre as plantas
Usos medicinais
Da planta en si non atopei usos medicinais, pero o figo, como a maoiria das froitas ten moita fibra, o que axuda a dixestion. Tamén ten bastante potasio, que axuda coa presion arterial.
Usos alimentarios
O froito da figueira, o figo, é un alimento típico en Galicia no verán. Tómase como ven e ten un sabor moi doce e delicioso.
Usos funcionais
Pode ser utilizada como planta ornamental pola sua ampla copa e verdes follas. Pode verse en varias zonas urbanas como decoracion. Tamén, as follas de figueira, como outras follas de plantas, son excelentes para compostar, dado que se descompoñen facilmente e proporcionan nutrientes ao solo
Usos lúdicos
Non atopei información
Usos rituais
Non atopei informacion de usos rituais en Galicia, pero na antigüidade si que era usada en rituais budistas ou na relixión hindú.
Lendas, refráns e mitos
Conta a lenda que a figueira florece por única vez na véspera de San Xoán,
precisamente ás doce da noite, pero só dura uns instantes. Segundo a crenza, aquel que arranca isto ou faise rico ou é feliz o resto dos seus días. Ao conseguir isto, o demo tomará algo da túa vida a cambio. Din que alguén viu a flor, a arrincou e durmiu con ela. Ao día seguinte xa non podía ver. Pensan que o demo levoulle os ollos, pero estaba contento porque gañou unha gran fortuna.
Historia da planta
Na antiga Roma era considerada unha árbore sagrada pois, segundo a tradición, Rómulo e Remo, fundadores de Roma, foron aleitados pola loba Luperca baixo unha figueira.

Fontes secundarias empregadas
La flor de la higuera. https://1930.utec.edu.uy/wp-content/uploads/2021/11/La-flor-de-la-hiuguera.pdf a 7/2/2025
La higuera en la mitologia. https://ecoilogic.wordpress.com/2021/10/19/la-higuera-en-la-mitologia/ a 6/2/2025
Ficus carica. Vidaesverde. https://ecoilogic.wordpress.com/2021/10/19/la-higuera-en-la-mitologia/ a 7/2/2025
Ficus carica. wikipedia. https://es.wikipedia.org/wiki/Ficus_carica a 7/2/2025
Por último, como ultima fonte, o meu tio, que traballou moitos anos con plantas, tamen figueiras, ten un gran xardín e contoume moitas cousas da figueira.