Geography and History of Ames

Imaxes e palabras « Atrás    

Título da fotografía

Las vueltas de la vida

 

Mercedes Pereira Amodio · 19 octubre 2021 18:35


Fotografía

Autor/a, relación contigo, data e lugar da foto
La foto fue tomada por un amigo de mi abuelo, el "ciclista" que se lleva todo el protagonismo en esta. Ronda aproximadamente el 1953, todo esto ocurrió en Uruguay, Lavalleja, Minas, exactamente en Mariscala, donde vivió mi abuelo toda su infancia.

Explicación da fotografía
Mi abuelo no era ciclista ni mucho menos, pero, por mi abuela se recorrería el mundo si fuera necesario, por esto el año 1953 iba a marcar un antes y un después en sus vidas. Nadie recuerda la fecha exacta de la carrera pero, puedo asegurar que fue muy especial al ver el brillo en los ojos de mi abuela al contármelo.
Mis abuelos iban a casarse, pero no tenían dinero para pagar la boda ya que sus padres no los apoyaban. Sin embargo ellos iban a hacer lo imposible por tener su final feliz.
Por lo tanto mi abuelo decidió participar en la vuelta ciclista, mi abuela asegura que era de todo Uruguay pero mi padre la recuerda diferente. Pasaron tantos años que es imposible afirmar estos hechos.
En la foto sale mi abuelo (el de la derecha) junto a su amigo, también fallecido alentándole a acabar la vuelta.
Lo que si puedo confirmar es que él no ganó la carrera, pero...los padres de mi abuela quedaron tan sorprendidos con mi abuelo que decidieron pagarles la boda.
Mi padre recuerda como mi abuelo de pequeño le contó esta historia, pero según él era una vuelta más pequeña, solo en su provincia.Cree recordar que mi abuelo fue uno de los últimos ya que el deporte no era su especialidad, afirma que sus abuelos(padres de mi abuela) no quedaron sorprendidos, sino que sabían que de una forma u otra acabarían juntos y les dieron pena! Pero supongo que estos son chistes de la familia!


Título da fotografía

O meu avó e os seus irmáns

 

Vera Baltasar Lemos · 8 octubre 2025 20:59


Fotografía

Explicación da fotografía
Esta fotografía foi tomada ao redor do 1947 na parroquia de Cea en Vilagarcía de Arousa. Os integrantes da foto son Manuel Lemos (o segundo pola dereita) que era o meu avó e os seus irmáns José, Luis e Víctor Lemos, que son polo tanto os meus tíos avós.

Nesta foto aínda faltan os dous irmáns maiores, Chuco e Claudio. Eu non coñecín ao meu avó pero sí que coñecín aos outros tres que aparecen na foto, dos cales dous deles aínda viven.

Nesta foto podemos observar que ían bastante ben vestidos para a época, pois era a época da posguerra e eles eran 6 irmáns que quedaron orfos de pai cando eran nenos. Dentro da pobreza que había, chamaban a atención entre os veciños xa que aínda que tiveran só un par de zapatos ou unha sola camisa sempre iban limpos e arreglados. O meu avó contoulle á miña nai que daquela eles eran afortunados por ter uns zapatos que poñer, xa que era tal a miseria que había nenos que ían descalzos. Con todo, supoñemos que esta foto fíxose un domingo, precisamente por ser o día no que mellor se ía vestido.


Título da fotografía

"Volta a casa"

 

Mauro Rey Viaño · 25 octubre 2022 19:12


Fotografía

Explicación da fotografía
Esta fotografía foi realizada no ano 1960 en Cruxeiras, unha aldea da parroquia de Santo Tomé de Ames. Naquela época un fotógrafo viña polas casas, ofrecendo a posibilidade de realizar unha foto familiar. Na casa decidiuse realizar a foto, posto que meu avó viñera esa día do cuartel, aproveitando que toda a familia estaba reunida.
Na foto aparecen: o meu bisavó David e bisavoa Nieves (pais de meu avó), o meu bistío José (irmán d emeu avó) , meu avó Severino, miña Bistía Pura e bistía Nieves (irmáns de meu avó) e a miña Bistía Regina (cuñada de meu avó). Tamén saen os sobriños de meu avó: Carmen, David, Ana, Andrés e Pepiño.


Título da fotografía

Día de ramos en familia, 1969

 

Clara Salvado García · 28 octubre 2022 17:53


Fotografía

Explicación da fotografía
A foto foi tomada o día de ramos do ano 69 (non se acordan de quen foi a persoa que a tomou) nela, aparecen os meus tíos Sindo e Óscar, con máis ou menos 3-4 anos; a miña tía Yoli con máis ou menos 2-3 anos; a miña nai con tamén máis ou menos 3-4 anos e os meus avós con cerca de 28 anos.
A miña nai e a miña avoa, contáronme que ese día, como todos os anos, ían bendecir a palma á catedral de Santiago, e que era unha ocasión bastante importante, na que a xente estreaba roupa nova.
Á miña avoa, gustáballe vestir a miña nai e a miña tía conxuntadas, igual que aos meus tíos, aínda que foran de distintas idades. As nenas estrearan un bonito conxunto de puntos, que o meu avó trouxera de Alemaña, onde traballara xa que en España non encontrara profesión.
Despois da misa, que empezaba sobre as 9:00, e de bendecir as palmas, que empezaba máis ou menos sobre as 9:30, era tradición para eles ir a tomar un chocolate con churros todos xuntos, e se cadraba, un polvo á feira.
Contáronme tamén, que as nenas acostumaban ir con ramos moito máis decorados e traballados que os nenos, os cales levaban ramos simples e sen decoración. Din que as compraban na Caldereria, e que tiñan que ir andando hasta a catedral xa que eles vivían en Santa Marta e non había buses, aínda que xa estaban acostumados e tardaban máis ou menos 20 minutos.
Dixéronme que non se acordaban de nada máis, así que aquí termina a explicación.


Título da fotografía

FUERZA Y VALENTÍA

 

Mauro Rodríguez González · 5 octubre 2023 15:56


Fotografía

Explicación da fotografía
La foto que quiero exponer es una foto donde aparecen tres generaciones de mujeres fuertes en nuestra familia: mi tatarabuela Mercedes Rodríguez, mi bisabuela Carmen Rodríguez y mi abuela Carmen Rodríguez. La imagen captura la esencia de estas madres solteras que criaron a sus hijos por sí mismas.

Mercedes Rodríguez, quien falleció hace 38 años a los 92 años, desafió las normas sociales de su época al trabajar en el campo y vender lo que cosechaba. Su valentía fue un ejemplo.

Mi bisabuela Carmen Rodríguez, quien nos dejó este año a los 98 años, siguió los pasos de su madre. Ella también se dedicó a la agricultura, luchando incansablemente por su familia.

Mi abuela Carmen Rodríguez, de 70 años y aún con nosotros, representó una transición hacia tiempos más modernos. Trabajó en un supermercado durante toda su vida y luego se convirtió en una figura esencial en mi infancia, cuidándonos con amor.

Estas tres generaciones encarnan la perseverancia y la resistencia de las mujeres. Sus vidas nos inspiran a superar obstáculos. Esta imagen es un recordatorio de que somos parte de una línea de mujeres fuertes que han dejado una huella imborrable. Sus historias son lecciones de amor y unidad familiar. Soy un afortunado de llevar su legado en nuestros corazones.